Speak up bij Eigenwijks: 'Wie homo’s uitscheldt, gebruikt zijn foute tong. Niet accepteren.' - Hoofdinhoud
Terwijl de relaties van Eigenwijks op 28 september bij de stadsdeelraad protesteren, gaat het werk aan de Jan Tooropstraat in Slotervaart gewoon door. Veertig jongeren uit Slotervaart zijn bijeen om te bespreken hoe zij het kunnen opnemen voor homo's die zich net zo goed veilig moeten kunnen voelen op straat als zijzelf als jongeren zich veilig voelen. Ahmed Marcouch maakt de angst en het ongemak voelbaar. 'Ik ga pas naar buiten als ik in mijn spionnetje heb gezien dat mijn buurjongen er niet is’, vertelde een gepeste homo uit Osdorp aan Ahmed Marcouch, Tweede Kamerlid voor de PvdA. Soms bleek die buurjongen er toch te zijn, hij had zich verstopt. Hij wachtte de homo op, liep straten lang achter hem aan, de hele route rochels spugend op zijn rug. Met een natte jas kwam de man aan bij de politie. De jongeren hebben bij ‘Speak Up!” zojuist verteld hoe zeker zij zichzelf voelen op straat in Nieuw-West. Dat is mooi, zei Marcouch. En wat doe je om mensen te helpen die zich niet zeker voelen, dat is de kunst. Het is de hamvraag van deze avond op 28 september in Eigenwijks. Marcouch:‘je mag niet accepteren dat mensen hun foute tong gebruiken.’ Alle homo’s die zijn weggepest, werden in de steek gelaten, ook door jongens en meisjes zoals jullie, zegt de voormalig stadsdeelvoorzitter van Slotervaart. De weggepeste homo’s, overal in Nederland, zeggen: ‘wij stonden alleen, niemand kwam te hulp, de buren niet, de politie niet, de burgemeester niet, niemand zei - wij willen dat jullie hier blijven.’ De jongens in Eigenwijks deze avond snappen: wij moeten dus doen wat de politie en de burgemeester niet kunnen. Iedereen heeft het recht zichzelf te zijn, rappen de jongens later op de avond. Dat geldt voor hen, het geldt voor moslims en het geldt voor homo’s. De vrijheid van de één is dezelfde vrijheid als die van de ander.
Forum bij 'Speak up!'. Zo'n spionnetje, gebaart Marcouch, daar keek de gepeste homo uit Osdorp doorheen voor hij de straat op durfde. Mooi dat de jongeren zich veilig voelen op straat, maar accepteer niet de onveiligheid voor homo's.
Foto: Paul Andersson Toussaint
Zemmel
Maar het komt niet door onze cultuur hoor, zegt één van de Marokkaanse jongens tijdens deze avond georganiseerd door Combiwell en het COC: ‘het is de straatcultuur, het zijn groepjes jongens, in hun eentje doen jongens dit niet. Marcouch houden ze echter niet voor de gek: ‘Net als bij mij thuis krijgen jullie thuis van de vader een tik, als het woord ‘zemmel’ valt. Wij hebben niet eens een echt woord voor homo, alleen een scheldwoord. Het is taboe. Wij hebben twee taboes, seks én homo’s.’ Hij vertelt dat hij een paar jaar geleden met zijn hele familie op zaterdagavond thuis op televisie een interview met hem bij EenVandaag bekeek, hij wilde zijn vader, broers en zussen laten zien wat zijn oproep is tegen homodiscriminatie. Wat zagen zij echter in beeld op televisie? De uitspraken van Marcouch bleken gemonteerd tussen archiefbeelden van bloot uitgedoste zoenende mannen tijdens de GayPride. Marcouch: ‘Stel je voor, mijn vader heeft de afstandbediening altijd binnen handbereik, bij elke zoen zapt hij weg, het is de hele avond záp-záp-záp. Zelfs bij de Fa-reclame gaat het záp. We moeten drie dingen doen: én ontspannen omgaan met seks én hufterigheid corrigeren én regelen dat niemand geïntimideerd wordt.‘ Homo’s zijn geen enge mannen in de bosjes die je zullen verleiden, de gemiddelde homo blijkt een normale man die een normaal leven wil leiden met iemand van wie hij houdt.
Hoofddoek
Maar vaak is ‘homo’ roepen een normale scheldpartij, antwoorden de jongeren. Dan heb je soms de pech dat degene die je uitscheldt inderdaad homo is, die misbruikt de situatie en beschuldigt je van discriminatie. Trouwens, vrouwen met hoofddoek worden ook gediscrimineerd, stellen de jongens, onze zussen en vriendinnen krijgen geen baan of stage; zullen wij het daar eens over hebben? Discriminatie is verboden, doe aangifte, er zijn slechts weinig aangiftes van moslimdiscriminatie, check trouwens meteen ook je sollicitatiebrieven; bedenk bijvoorbeeld een serieus afzenderadres in plaats van afzenders als f.radicaal@hotmail.com en dergelijke, en vervang aanhefvormen als ‘hey’ voor ‘geachte mevrouw, geachte heer’.
Ahmed Marcouch, mogen vrouwen een burka dragen? Ja, zegt Marcouch, je hebt de vrijheid om religieuze ornamenten te dragen. De prijs is wél, dat je kritiek krijgt. Is iets taboe, dan wordt gezwegen. Is het geen taboe meer, dan wordt gesproken. En dat is hoe wij met burka’s moeten omgaan: niet verbieden, niet schelden, wel kritiek leveren.
De jongens kunnen het bijna niet geloven, deze coulance voor alles wat afwijkt. Er komt een vraag naar de proof of the pudding: Ahmed, als jouw eigen zoon zegt ‘ik ben homo’, wat dan? Marcouch antwoordt: ‘Mijn zoon is mijn zoon. Hij is als homo niet minder zoon’. Het spreekt jongerenwerkers als Redouan en Achmed aan. Ook zij zijn vader geworden en hebben kleine kinderen thuis. Redouan, werkzaam bij Opportuna: ‘ik wil niet dat mijn zoon later als hij als achttien wordt, gaat denken zoals ik zelf dacht toen ik achttien was. Ik ben wijzer geworden, dat wil ik overdragen aan mijn kinderen.'
Jongerenwerkers praten na met Marcouch. Redouan, werkzaam bij Opportuna: ‘ik wil niet dat mijn zoon later als hij als achttien wordt, gaat denken zoals ik deed toen ik achttien was. Ik ben wijzer geworden, dat wil ik overdragen’.
Foto: Paul Andersson Toussaint
De bijeenkomst 'Speak Up!' is op 28 september 2011 georganiseerd door jongerenwerk Combiwell en het COC. Stadsdeelwethouder Ronald Mauer (Emancipatie en Diversiteit) opende de avond.
Bron: Westerpost, 5 oktober 2011, p1