Check je werkstress

Met dank overgenomen van J.W.M. (John) Kerstens i, gepubliceerd op maandag 3 november 2014, 12:02.

Foto Shutterstock

Deze week is het 'de week van de werkstress'. Elk jaar lopen bijna een miljoen mensen het risico op een burn-out of een andere psychische ziekte die met het werk te maken heeft. Stress, of een te grote werkdruk, is daarmee inmiddels beroepsrisico nummer één. De Partij van de Arbeid pleit al een tijdje voor meer aandacht voor het voorkómen van en omgaan met werkstress en is dan ook blij met deze week en de campagne tegen werkstress die minister Asscher eerder dit jaar lanceerde.

Er rust nog steeds een groot taboe op werkstress en het bespreekbaar maken ervan. Werknemers zijn bang dat ze niet 'voor vol' worden aangezien. Bijna een kwart is bang voor een lagere beoordeling, 16% vreest gezichtsverlies en 14% denkt er zelfs z'n baan door kwijt te raken. Ook leidinggevenden praten er niet makkelijk over. Ze hebben vaak het idee dat er sprake is van privéproblemen die ze niet kunnen oplossen of dat ze zelf de veroorzakers zijn van werkstress. Daarnaast bestaat in veel bedrijven een soort cultuur van 'van hard werken is nog nooit iemand doodgegaan'. Met andere woorden: niet zeuren, werkstress hoort erbij. Dat in dit opzicht nog een wereld te winnen is, bleek vorige week toen het hoofd Sociale Zaken van werkgeversorganisatie VNO-NCW na een tv-uitzending twitterde: 'Hype rond werkstress is ziekmakend'.' Ziekmakend, dat vond ik van die tweet.

Tijdens een overleg met de minister over arbeidsomstandigheden vorige week heb ik bepleit om in de campagne tegen werkstress een prominente plek in te ruimen voor het aanpakken van pesten op het werk. Vaak wordt daar wat lacherig over gedaan, maar dat is ten onrechte: de gevolgen van pesten kunnen verstrekkend zijn, tot zelfmoord aan toe. Of 't nou op het schoolplein gebeurt, of op de werkvloer. Eigenlijk weten we dat allemaal wel, maar er gebeurt absoluut onvoldoende tegen. De helft van de bedrijven heeft nog nooit echt nagedacht over pesten op de werkvloer en het is uiteindelijk vaker de gepeste collega die vertrekt dan de pester.

Ik ben dan ook blij dat de minister mijn pleidooi heeft overgenomen: het aanpakken van pesten op het werk wordt in 2015 speerpunt van de campagne.