Jan Wolkers - Hoofdinhoud
Met dank overgenomen van J.G.Ch.A. (Jan) Marijnissen i, gepubliceerd op vrijdag 19 oktober 2007.
(foto: Steye Raviez)
Het leek alsof Jan Wolkers (1925) eeuwig een jongen zou blijven. Hoe verweerd zijn gezicht en zijn handen ook werden, hoezeer zijn stem ook kraakte, hij behield altijd dat brutale, dat avontuurlijke. Maar uiteraard kwam ook aan zijn leven een eind. Op zijn Texel.
Er werd soms gesproken over ‘de grote drie’, Reve, Mulisch en Hermans. Wolkers zei wel eens dat hij ‘de grote één’ was. Hij zei het met een knipoog, maar hij was inderdaad een klasse apart. We zullen ‘m missen…
‘Terug naar Oegstgeest’ was het eerste en meteen ook het indrukwekkendste boek dat ik van hem gelezen heb.