Rasmussen uit de Tour - Hoofdinhoud

Zo lang ik bewust leef heb ik de Tour de France gevolgd. Vroeger eerst alleen via de radio en kranten, later via de radio, de tv en de kranten. Theo Koomen, Fred Racké, Mart Smeets…

Ik kan wel zeggen dat ik in de ban ben geraakt van de heroïek, van de verhalen daarover. Maar nu lijkt toch alle crediet te zijn opgebruikt. Zonder grote schoonmaak is er geen toekomst voor deze sport. En dat is jammer, heel jammer.

Ik heb etappes ter plaatse gevolgd, de magie ervaren. Maar de magie is verbroken door de persoonlijke drama’s die zich in de Tour nu (maar ook al eerder) afspelen.

Sport is mooi, maar de dingen moeten (uiteindelijk) wel zijn, wat ze schijnen, lijken. Al twee ploegen zijn naar huis, die van Vino en Cofidis, Rabobank volgt waarschijnlijk.

Alle mensen die zeggen dat het niet anders kan, hebben wel een erg cynische kijk op de mens en zijn sport. Natuurlijk kan het anders; wanneer de organisatie, de sponsors en de renners het écht willen.