Iedereen telt mee - Hoofdinhoud

Iedereen verdient de kans om aan het werk te komen. En mensen die wel willen werken, maar het niet kúnnen, hebben recht op een vangnet. Deze twee principes zijn voor de Eerste Kamerfractie van de PvdA leidend bij de beoordeling van de twee wetsvoorstellen waarover wij deze week debatteerden en volgende week stemmen.

De Participatiewet is voor mijn fractie een goede stap: die helpt mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt om mee te doen. En liever spreken we hier van het fundament van de arbeidsmarkt. Het sociaal akkoord plaatst dat op stevige pijlers met de afspraak minimaal 125.000 banen voor mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt te realiseren.

Maar we willen ook dat er voldoende geld is voor regio’s waar de crisis zwaarder heeft toegeslagen of waar relatief veel mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt zijn. Het moet voor waar je recht op hebt niet uitmaken of je een arbeidsgehandicapte in een dorp in Oost-Groningen, Zuid-Limburg of Zeeuws-Vlaanderen woont of in een grote stad in de Randstad.

We vinden het verder belangrijk dat mensen die nog in een Sociale Werkplaats werken, kunnen rekenen op de steun van de gemeenten en dat de regering de beschadigde pensioenpot voor deze mensen repareert. Het is de verantwoordelijkheid van ons allemaal om deze mensen de gelegenheid te bieden het beste uit zichzelf te halen.

Dat geldt minstens zoveel voor de mensen die in de bijstand zitten. De Eerste Kamerfractie van de PvdA vindt het niet meer dan logisch dat er een vangnet is voor mensen die geen werk hebben. Tegelijkertijd willen we niets liever dan dat mensen met een bijstandsuitkering hun plek op de arbeidsmarkt vinden: daarom is het goed dat het eenvoudiger wordt om tijdelijk werk aan te nemen.

Wij hadden de nodige vragen over hoe de kostendelersnorm in de AOW zich verhoudt tot de door de regering gewenst participatiesamenleving, en vinden het uitstellen van de kostendelersnorm voor deze groep mensen een verstandige stap. De PvdA vindt het goed dat er onderzoek komt naar wat mantelzorgers nodig hebben. Als de wet mensen ontmoedigt om voor hun eigen familieleden te zorgen, dan vindt mijn fractie dat de regering daar iets aan moet doen. Ook hebben we erop aangedrongen expliciet aandacht te geven aan de arrangementen voor mantelzorg bij mensen die een onvolledige AOW hebben.

Juist vanwege de kwetsbaarheid van de mensen die de gevolgen ondervinden van de invoering van de twee wetten heeft mijn fractie de staatssecretaris dan ook met klem gevraagd om de gevolgen ervan de monitoren en onze Kamer te informeren over de bedoelde en onbedoelde gevolgen van de ingevoerde maatregelen.

Zo kunnen we ingrijpen als deze wetten niet doen waarvoor ze zijn bedoeld: mensen een kans op werk geven en een vangnet bieden voor wie werk geen optie is.