Strijd voor veilige arbeidsomstandigheden nog lang niet voorbij - Hoofdinhoud

Vandaag is het Workers' Memorial Day. De dag dat wereldwijd wordt stilgestaan bij al die collega's die hun werk met de dood moesten bekopen. De strijd voor fatsoenlijke en veilige arbeidsomstandigheden is een wereldwijde strijd. Van de vakbeweging, van de Partij van de Arbeid. Een strijd die nog lang niet voorbij is.

'Van werken is nog nooit iemand doodgegaan.' Wie heeft 't zijn vader of opa nooit eens horen zeggen? Als aansporing, of wijze raad. De betekenis ervan is natuurlijk duidelijk: werken is goed voor je. En dat is ook zo. Werk is méér dan een keer per maand een loonstrookje, en het daarbij horende salaris, ontvangen. Het betekent ook sociale contacten, structuur in je leven, jezelf ontwikkelen, meedoen, er toe doen.

Maar toch: als je 'm letterlijk neemt, is die aloude aansporing verre van waar. Elk jaar opnieuw verliezen namelijk maar liefst meer dan twee miljoen mensen wereldwijd hun leven tijdens, door of als gevolg van hun werk. Meer dan twee miljoen. Dat is elke vijftien seconden een dodelijk slachtoffer. Dag en nacht, elke dag van de week. En dat 52 weken per jaar.

Vandaag, 28 april, is het Workers' Memorial Day. De dag dat wereldwijd wordt stilgestaan bij al die collega's die hun werk met de dood moesten bekopen. De journalist, die in oorlogsgebied omkwam bij een bombardement. De bouwvakker, die bij de bouw van een peperduur voetbalstadion in Qatar van een steiger viel. De kleermaakster, die samen met haar collega's geen kant op kon toen hun fabriek in Bangladesh afbrandde. De mijnwerker, die net als de rest van z'n ploeg in de val zat toen de mijn waarin hij, net als z'n vader en opa vóór 'm, z'n brood verdiende instortte. De beroepschauffeur, die ver van huis een dodelijk ongeval kreeg. De gepensioneerde fabrieksarbeider, die na een leven lang te hebben gewerkt na een pijnlijk ziekbed overleed aan asbestkanker. En talloze collega's. Van hen. Van ons.

Op elk continent. Want laten we niet denken dat in zo'n rijk land als het onze geen mensen aan hun werk overlijden. Elk jaar opnieuw gebeurt dat ook in Nederland zo'n 3000 keer. De strijd voor fatsoenlijke en veilige arbeidsomstandigheden is dan ook een wereldwijde strijd. Van de vakbeweging, van de PvdA. Een strijd die nog lang niet voorbij is.

Op 15 mei voer ik weer overleg met minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid Lodewijk Asscher over de arbeidsomstandigheden hier in Nederland. Dan gaat 't bijvoorbeeld over de omgang met asbest en asbestslachtoffers, over de veiligheid bij werken in windturbines of over het verband tussen de doorgeschoten flexibilisering op de arbeidsmarkt en (on)veiligheid op de werkplek. Maar vandaag, op Workers Memorial Day, sta ik stil bij al die mensen die tijdens, door of als gevolg van hun werk zijn overleden. Die wel van werken zijn doodgegaan.