Weet wat je eet - Hoofdinhoud

Consumenten moeten kunnen weten wat ze eten. De kwaliteitseisen voor vlees die we met elkaar hebben afgesproken moeten worden nageleefd en het vlees in de supermarkt moet voldoen aan onze eisen voor dierenwelzijn. Helaas is dat niet altijd het geval. Zo bleek uit beelden van het televisieprogramma Radar dat paardenvlees in onze kroket, frikadel of biefstuk afkomstig is van dieren die mishandeld zijn en misschien zelfs verboden stoffen bevat. Ik ben geschokt door deze beelden.

Veel van het paardenvlees dat in de Nederlandse supermarkt te koop is komt uit Canada, Argentinië en Mexico. In die landen hebben ze heel andere standaarden rondom dierenwelzijn en duurzaam voedsel. Veel paardenvlees uit deze landen is afkomstig van hobby- of sportpaarden, die vaak zijn behandeld met medicijnen. Daardoor weten we niet of er antibiotica en pijnstillers in het vlees zitten; spullen die we in Europa niet in ons voedsel willen.

De PvdA wil daarom dat op het etiket duidelijk wordt aangegeven uit welk land het vlees afkomstig is. De consument kan dan weten wat hij eet, en de keuze maken om bijvoorbeeld geen vlees te eten uit landen waar ze minder aandacht besteden aan dierenwelzijn dan in Nederland. Daarnaast moeten slachthuizen waar de misstanden zijn geconstateerd aangepakt worden. Als ze hun zaakjes niet op orde hebben, mogen ze wat ons betreft geen vlees leveren aan Nederland en de EU. Ik heb daarom minister Schippers gevraagd zich in Europees verband sterk te maken voor betere controle op vlees dat de EU inkomt.

Ook ben ik geschrokken dat de supermarkten die het vlees verkopen niet weten wat er echt met de dieren gebeurt. Als supermarkt heb je de plicht om jouw klanten een eerlijk en duurzaam product te verkopen. Klanten verwachten dat ook van hun supermarkt. De PvdA wil dat de supermarkten deze maatschappelijke verantwoordelijkheid pakken, in plaats van weg te kijken en zich te verschuilen achter regels. Want nog veel effectiever dan toezicht door een overheid, is een afnemer die zijn producent lastige vragen stelt en waarborgen eist.

Op die manier zorgen we er gezamenlijk voor dat de consument kan weten wat hij eet, dat er duurzaam en eerlijk voedsel in de schappen ligt en dat de dieren die wij eten een fatsoenlijk leven hebben gehad en zonder onnodig leed geslacht worden.