Vrouwen niet langer als buitenboordmotor - Hoofdinhoud

We weten het allemaal: wanneer een vrouw in een ontwikkelingsland geld verdient, zet zij dat volledig in voor haar gezin, haar kinderen, haar ouders. Kinderen die naar school kunnen, gevaccineerd worden, schoon drinkwater krijgen en geen kinderarbeid verrichten, worden gezondere en productievere volwassenen. We weten ook allemaal dat in oorlogssituaties de verkrachting van vrouwen een beproefd wapen is om gezinnen en families te ontwrichten. Vrouwen worden niet meer geaccepteerd, want zij zijn door de vijand besmet en worden verstoten door hun omgeving. Zij zien hun kinderen niet meer, kunnen daar niet meer voor zorgen en eventuele kinderen die uit de verkrachting worden geboren (ja het kan echt!) zullen een marginaal bestaan opbouwen.

Waarom noem ik deze twee nogal contrasterende voorbeelden samen? Omdat in beide gevallen de vrouw eigenlijk niet de kern is, waar het om draait. In het eerste voorbeeld is zij de manhaftige en hardwerkende moeder, die een betere toekomst voor haar kinderen waarmaakt en voor haar familie zorgt. Voorwaar geen makkelijke taak in een dorp of stad rond de evenaar. In het tweede voorbeeld wordt de familie, omgeving, het gezin ontwricht door de verkrachting van de vrouw, die vervolgens verstoten wordt. In beide gevallen worden vrouwen beschouwd als de buitenboordmotor die het gezin een andere richting op stuwt. Zij zorgt voor een betere toekomst voor haar kinderen of zij wordt ongewild slachtoffer en sleept het gezin mee.

Lees de hele column op vrouwenvannu.nl