Zeggen wat je zelf wilt - Hoofdinhoud

Wanneer je in de politiek gaat doe je dat omdat je idealen hebt, uitgangspunten, waarvoor je wilt werken, waar je vol van bent. Dat geldt voor bijna alle politici. Het grootste gevaar dat een politicus bedreigt gedurende zijn werk is dat je ergens het zicht op al die uitgangspunten verliest. Het enige waar je dan nog mee bezig bent is het reageren op anderen. Het is daarom dat wij als PvdA deze week met onze eigen voorstellen kwamen voor de onderhandelingen in het Catshuis.

Niets was makkelijker geweest dan te wachten op de uitkomsten van het Catshuis. Als oppositiepartij hadden wij dan op de dag van de presentatie keurig een persbericht kunnen maken. Wat vinden wij er goed, en wat vinden wij er slecht aan. Daarvoor hebben we nadrukkelijk niet gekozen. Afgelopen dinsdag presenteerden wij daarom ons alternatief, een eerlijk alternatief in alle openbaarheid aan onze leden en aan de pers. En zo hoort het te gaan in de politiek, niet wachten tot een ander wat vindt en dan daarover zeuren, maar juist zeggen wat je zelf wilt.

En natuurlijk kregen we direct vragen, soms ook kritische. Sommige mensen waren laaiend enthousiast en anderen vonden het niet goed. Dat mag en dat moet ook. Niet iedereen hoeft het altijd met je eens te zijn, maar als politieke partij moet je in ieder geval laten zien wat jouw overtuiging is en daarvoor staan. Dan kunnen mensen tenminste kiezen of ze het er mee eens zijn of niet.

Teleurstellende en voorspelbare reacties uit de politiek kwamen er helaas ook, bijvoorbeeld de reactie van D66-prominent Boris van der Ham. Hij schoot een tweet de lucht in met de zeer voorspelbare reactie, ‘PvdA is inderdaad geen kampioen financiële degelijkheid’. En dat voordat onze plannen doorgerekend zijn, of dat hij de moeite had genomen er zich in te verdiepen. De tweet verscheen al vijf minuten na onze presentatie...