Kennis is macht - Hoofdinhoud

Meestal gaat het in de Tweede Kamer over de inhoud. Logisch, want er is genoeg te bespreken. Neem nu Griekenland en de Eurocrisis. Of het pensioenakkoord. Of de veiligheid van overheidswebsites. Stuk voor stuk onderwerpen die veel Nederlanders in de toekomst raken.

Zo nu en dan gaat het niet over de inhoud zelf, maar over de manier waarop iets gezegd is. Zo waren er donderdag twee Kamerdebatten op rij over onhandige uitspraken van bewindspersonen, dit keer minister Hillen (over de Kunduz-missie) en staatssecretaris Veldhuijzen van Zanten (over het Persoons Gebonden Budget). Die werden dus naar de Kamer geroepen, alwaar ze -in zorgvuldige gekozen formules- de ontstane situatie betreurden. Het was niet hun bedoeling geweest, maar om nu volmondig "Mijn excuses, het zal niet weer gebeuren" te zeggen, ging ze toch te ver. Maar goed, Premier Rutte had al bewezen dat je ook te vaak en te graag "Sorry" kunt zeggen...

Heel soms gaat het niet over wat of hoe, maar juist over het waar en wanneer van de inhoud. Oftewel de manier waarop informatie naar buiten komt. In dat rijtje past natuurlijk de opnieuw uitgelekte Miljoenennota. Ditmaal niet door aan RTL4 lekkende politici, maar door een onbeveiligde weblocatie waar de stukken alvast geplaatst waren. Zo had iedereen de stukken donderdagmiddag in plaats van vrijdag.

Dit gekke geval neemt niet weg dat er jaarlijks gedoe is over het publiceren en verspreiden van de stukken voor Prinsjesdag. Wie het krijgt, wanneer precies en onder welk embargo. De reden hiervoor is dat verschillende betrokkenen uiteenlopende belangen hebben. Zo wil het kabinet haar plannen het liefst positief presenteren op Prinsjesdag. Terwijl de Tweede Kamer (lees: de oppositie) juist tijd wil om het vooraf goed te bestuderen alvorens -kritisch- te reageren. Ook journalisten lezen liever eerst de volledige plannen dan dat ze bij publicatie enkel kunnen afgaan op een ronkend persbericht over de durf en daadkracht van het kabinet.

Behalve getouwtrek is dit proces dus van belang voor de democratie. Want om de regering goed te kunnen controleren, moeten Tweede Kamerleden kabinetsplannen tijdig en volledig krijgen. Precies daarom gaf de Tweede Kamer minister Verhagen van Economische Zaken onlangs een 'tik op de vingers'. Met D66 waren zowel oppositie- als coalitiepartijen het beu om het nieuwe beleid steeds uit de krant te moeten vernemen. Zo hoort een minister niet om te gaan met het Parlement. Dus komt er een brief waarin de Tweede Kamer unaniem zijn onvrede uitspreekt en vraagt om verbetering. Wat mij betreft is dit signaal trouwens genoeg en hoeft de minister niet zijn excuses aan te bieden.

Zodat we het weer over de inhoud kunnen hebben...