Liegen is ook een kunst - Hoofdinhoud
… die VNO-NCW slecht beheerst. Dat blijkt uit het artikel Brand Moerdijk: laten we het hoofd koel houden in huisblad Forum, waarin eerst een aantal voorstellen van het ons aanvalsplan gevaarlijke stoffen foutief worden weergegeven, om ze vervolgens af te kraken. Ik hoop dat individuele bedrijven zich verantwoordelijker gedragen dan de discipelen van Wientjes.
Natuurlijk mag VNO-NCW het oneens zijn met onze voorstellen, maar begin eens om goed te citeren. Zo stelt het artikel: “Zo zouden alle bedrijven die met gevaarlijke stoffen werken – en dat zijn er heel veel – aan het eind van elke werkdag een inventarisatielijst moeten opsturen naar het bevoegd gezag.” In het aanvalsplan staat echter, onder het kopje Standaardiseer lijst gevaarlijke stoffen: “Bedrijven die met gevaarlijke stoffen werken moeten aan het eind van iedere werkdag een inventarislijst opsturen naar het bevoegd gezag. Bij de brand met Chemie-Pack is gebleken dat die lijst vervuild is met veel productnamen, terwijl voor de hulpverlening de werkzame stoffen van belang zijn. Dus alleen chemische naam van het product!”
Het opsturen van een inventarislijst door BRZO-bedrijven is nu al een verplichting. Het enige dat wij -in navolging van onder meer de betrokken brandweermensen- constateren is dat die lijst een stuk bruikbaarder zou worden als ze de werkzame stoffen zou vermelden naast of in plaats van de merknamen. Die geven immers geen direct inzicht in de aard van het risico.
De werkgeversvrienden concluderen: “Zolang het onderzoek (van de Onderzoeksraad voor Veiligheid, PJ ) nog niet is afgerond, valt hier eigenlijk nog niets over te zeggen.” Een opmerkelijke conclusie. Het onderzoek van de door mij zeer gewaardeerde Onderzoeksraad zal naar verwachting minstens één jaar in beslag nemen. Wat is er op tegen om op grond van de feiten die nú al bekend zijn te bezien of er direct al een aantal verbeteringen kunnen worden doorgevoerd? Zo hebben wij voorgesteld om de beschikbaarheid van beschermingsmiddelen -ook voor hulpverleners in de tweede lijn- beter te regelen, naar aanleiding van klachten van diezelfde hulpverleners.
Na de brand was ik samen met Emile Roemer en Remi Poppe op bezoek in Moerdijk. De brandbestrijding op het derde industrieterrein van Nederland, met een cluster van tientallen BRZO-bedrijven, blijkt primair in handen van de vrijwillige brandweer van enkele kleine gemeenten in West-Brabant. Enige tijd vóór de brand heeft de commandant van de vrijwillige brandweer al een aantal verbetervoorstellen gedaan, maar de vergoeding voor brandweerkosten in het gemeentefonds zijn gebaseerd op inwoneraantal, niet op de aanwezige risicobronnen. Landelijke, dunbevolkte gemeenten met een van de grootste bedrijventerreinen binnen hun grenzen hebben dus vette pech. VNO-NCW vindt klaarblijkelijk dat je -als je daar achter komt- vervolgens nog anderhalf jaar de andere kant op moet kijken tot de Onderzoeksraad voor Veiligheid gaat concluderen dat dit erg dom en onverantwoordelijk is.