Minister wonen speelt verstoppertje met Tweede Kamer - Hoofdinhoud

De minister van wonen -tegenwoordig is dat een nevenfunctie van de minister van Binnenlandse Zaken- heeft nooit een mening over een voorgenomen fusie van woningcorporaties. Tot het te laat is. Dat begint langzamerhand op te vallen.

Het zal ergens medio jaren 90 geweest zijn dat Remi Poppe kritische vragen begon te stellen over de toenemende schaalvergroting in de corporatiesector, vaak in combinatie met het omzetten van verenigingen in stichtingen. Schaalvergroting blijkt ook in deze sector als regel te leiden tot: meer bureaucratie, vette salarissen en auto’s met chauffeur; minder zeggenschap van de mensen waarvoor deze maatschappelijke organisaties zeggen te werken; samenvattend, meer capsones en minder maatschappelijke prestaties.

In de loop van de jaren nam het besef dat deze ontwikkeling kwalijk is toe en in 2005 nam de Tweede Kamer een motie aan van de leden Depla (PvdA), Gerkens (SP) en Hermans (LPF) om voor fusies die leiden tot een concentratie van meer dan 10.000 woningen in één hand voortaan uit te gaan van het principe nee-tenzij: alleen als vooraf aantoonbaar de meerwaarde van een fusie kan worden aangetoond, mag de minister van VROM (later WWI, nu BiZa) toestemming geven voor de fusie.

Die kameruitspraak is chronisch gesaboteerd door de opeenvolgende bewindspersonen die verantwoordelijk waren voor het handhaven van de fusietoets: Dekker, Vogelaar, van der Laan, van Middelkoop en nu dus Donner. Hoewel het ook na 2005 nog fusies heeft geregend, waaronder een groot aantal 10.000-plussers, is er nog nooit door de minister zijn toestemming onthouden aan een fusieverzoek.

Kamerleden die proberen te controleren of de minister zich houdt aan zijn eigen fusietoets (voor de liefhebbers MG 2002-PM) worden als volgt met een kluitje in het riet gestuurd: als er vragen gesteld worden op een voorgenomen fusie kan de minister standaard nog geen standpunt innemen, want “..er is formeel nog geen fusieaanvraag ingediend.” Ondertussen gaan de voorbereidingen gewoon door en een paar maanden later kan je in de krant lezen dat de fusie rond is. Met toestemming van de minister, die de Kamer daarover vergeten is te informeren.

Dat begint me de keel uit te hangen. Vandaag heb ik samen met Sadet Karabulut en collega’s van PvdA, CDA en GL schriftelijke vragen ingediend over de fusie (zeg maar overname) van Goed Wonen Noord-Kennemerland met/door corporatiegigant Ymere. Vorig jaar heeft minister Van der Laan vragen die ik samen met Staf Depla gesteld had op de klassieke manier afgedaan. Zie het vileine antwoord op vraag 5. En nu blijkt de fusie inmiddels rond.

Nog krasser maakt Donner het met de vragen van Sadet Karabulut over de fusie van Com-wonen en PWS in Rotterdam. Op 23 november 2010 schrijft de minister aan de Kamer: geen mening, er is nog geen formeel fusieverzoek ingediend. Sla ik vervolgens de NRC vandaag open en valt mijn blik op een wervingsadvertentie van Ebbinge & Company die 3 (drie) directeuren zoekt voor een nieuwe woningcorporatie in Rotterdam. Openingszin: “PWS en Com-wonen fuseren per 1 juli 2011 tot nieuwe corporatie.”

Wat mij betreft moeten we op korte termijn een eind maken aan dit soort spelletjes.