Een steentje in de journalistieke vijver

Met dank overgenomen van M. (Marije) Cornelissen i, gepubliceerd op woensdag 26 mei 2010.

Bizar hoe journalistieke berichtgeving werkt. Kranten en websites

nemen nieuws van elkaar over en doen er soms een schepje bovenop. En zo is mijn Oostenrijkse collega Ulrike Lunacek nu plots zwaar gewond nadat een regen van stenen gegooid door 80 neonazi's haar raakte op het podium bij de Bratislava Gay Pride op 22 mei. In werkelijkheid werd ze überhaupt niet geraakt, maar als ik er niet naast had gestaan had ik dat inmiddels bijna niet meer geloofd.

Wat er gebeurde was dat een extremist die langs de politie had weten te komen vanuit het publiek een steentje van ongeveer 3 cm doorsnee naar Ulrike gooide, toen zij net aan haar praatje op het podium was begonnen. Ze ontweek het steentje zonder problemen en praatte verder terwijl agenten de gooier in de kraag vatten. Dat was het hele incident. Het zegt natuurlijk wat over de bescherming die de politie bood dat een extremist met een steentje zich zomaar tussen het publiek kon begeven, dus enige aandacht en bezorgdheid waren terecht, maar om nou te zeggen dat Ulrike in levensgevaar verkeerde, nee.

Algauw verschenen op het internet nieuwsberichten. De eerste paar klopten nog, Ulrike was bekogeld maar niet geraakt. Een paar uur later kwamen berichten dat ze bekogeld en geraakt, maar ongedeerd was. Nog een paar uur later was ze bekogeld, geraakt én gewond, in Oostenrijks, Engelstalig, maar ook

Nederlands nieuws. Arme Ulrike, dat zo'n gemist steentje zulke schade kan aanrichten.

De Slowaakse pers is net zo. Een journalist, die mij interviewde toen ik de volgende dag net geland was op schiphol, vroeg hoe bang ik was na het steentje. Ik antwoordde: 'To tell you the truth, it was a small stone and at worst Ulrike might have had a cut over her eyebrow. What threw me more was the teargas coming down in the audience near small children'. De journalist in kwestie heeft netjes precies opgeschreven wat ik zei in de Bratislaafse krant SME. Maar een dag later stuurde de Nederlandse Ambassade in Slowakije me nog een aantal nieuwsberichten die daar weer gebruik van hadden gemaakt en schijn ik plots gezegd te

hebben: 'the stone would have blooded her face'.

Toch maar even Ulrike bellen vanavond om te vragen hoe het nu gaat.

Meer over ...