Strijdplaatsen - Hoofdinhoud
In verband met Pasen kom ik deze week een paar dagen eerder met mijn weblog. Ik voel de sterke behoefte om me tijdens de Paasdagen even niet met politiek bezig te houden. Dan helpt het dat ik vrijdag met mijn vrouw naar de uitvoering van de Matteus Passion in Leiden kan gaan. 's Avonds hopen we in onze kerkelijke gemeente stil te staan bij de kruisdood van Jezus Christus. Wat een vreugde dat we een paar dagen later ook Zijn opstanding mogen gedenken. Dit is de kern van het christelijk geloof. Zo'n weekend moet je niet belasten met politiek.
Deze week stond vooral in het teken van het naar buiten komen van de (concept) kandidatenlijsten voor de Tweede Kamerverkiezingen. Dinsdagmiddag is ook de kandidatenlijst van de ChristenUnie publiek gemaakt. Ik heb opnieuw een eervolle tweede plaats gekregen. Daar ben ik uiteraard blij mee. Ook met de motiovering die de adviescommissie daarvoor heeft gegeven. Ik beschouw dat als een stuk waardering voor mijn inzet in de afgelopen jaren. Het is bekend dat ik lang nagedacht heb over de vraag of ik me opnieuw kandidaat zou stellen. Ik heb daar uiteindelijk alles afwegende een positief besluit in genomen. En ik ben weer tot in mijn tenen gemotiveerd om me in te zetten voor de christelijk-sociale politiek van de ChristenUnie.
Als fractievoorzitter voel ik een grote verantwoordelijkheid voor wat ik maar 'mijn mensen' noem: de overige leden van de Kamerfractie van de ChristenUnie. De volgorde van de kandidatenlijst zorgde bij hen voor wisselende gevoelens. Waar het maar kan heb ik ondersteuning geboden. Uit eigen ervaring (2002) weet ik wat het is om op een plaats te staan die op voorhand niet direct verkiesbaar lijkt. Onze Belgische stagiair Luc noemde deze plaatsen 'strijdplaatsen'. Dat vind ik een mooi woord. Als ChristenUnie gaan we de komende weken met volle inzet campagne voeren om de kiezer ertoe te bewegen een stem op de ChristenUnie uit te brengen. Uit peilingen blijkt dat er voor ons nog groeimogelijkheden zijn. Zonder ons op voorhand rijk te rekenen, durf ik wel te zeggen: wie weet waar we uiteindelijk nog terecht zullen komen. We gaan er voor strijden. En ik hoop en bid dat de huidige fractie er straks 'gewoon' weer bij is.
Hoog op de kandidatenlijst van de ChristenUnie staan de 'nieuwe' gezichten van Carola Schouten (5) en Martine Vonk (6). Carola ken en waardeer ik al enkele jaren als een zeer getalenteerd medewerker van onze fractie. Haar kennis van en inzicht in financieel-economische zaken is groot. Dat is uiteindelijk ook bepalend geweest in het oordeel van zowel selectiecommissie als bestuur. Ik ben er van overtuigd dat we van haar nog heel veel gaan horen. Martine Vonk stond de vorige keer ook al hoog op onze kandidatenlijst; ze is op dit moment de eerstvolgende lijstopvolger. Ook van haar ben ik in de afgelopen jaren onder de indruk geraakt. Martine is een uiterst plezierig en positief overkomende persoonlijkheid. Duurzaamheid is haar specialiteit. Voor een partij als de ChristenUnie die rentmeesterschap hoog in het politieke vaandel heeft staan, kan en zal zij straks veel kunnen betekenen.
Nu ik het toch over duurzaamheid heb: zeer opvallend waren deze week de uitlatingen van minister Van der Hoeven (CDA) over duurzame energie. Ze liet een ingezonden artikel in De Volkskrant plaatsen en vertrok voor een werkbezoek naar Mexico. Met terugwerkende kracht veroordeelt ze in het ingezonden artikel haar 'eigen' beleid (dat uiteraard kabinetsbeleid is) van directe steunverlening aan bedrijven en particulieren (de zogenaamde SDE-regeling) die investeren in het gebruik van duurzame energie. Waar is dat nu weer voor nodig? Het is ook zeer onverstandig. Natuurlijk moeten bedrijven en particulieren niet aan het subsidie-infuus komen te liggen. Maar we weten wel dat het komen tot een groter gebruik van duurzame energie van zeer groot belang is en in ieder geval de komende jaren nog overheidssteun verdient. Onbegrijpelijk dus wat minister Van der Hoeven hier doet.
Vandaag (donderdag) las ik in het Nederlands Dagblad een groot interview met de nummer 39 op de kandidatenlijst van het CDA. Kijkend naar de opiniepeilingen (CDA staat op 24 zetels) is de keuze voor een interview met een kandidaat op deze plek opmerkelijk; de verklaring daarvoor zal zijn dat hij naar eigen zeggen twee zittende Kamerleden moet vervangen. Dat lijkt me een hele opgave, zeker op die plek. Het blijkt om een oud-RPF-er te gaan die ooit de overstap naar het CDA heeft gemaakt. Als hij in het interview aangeeft niet in christelijke politiek te geloven, dan verklaart dat veel. De ChristenUnie noemt hij GroenLinks met een christelijk sausje. Toe maar.
Ik zou deze kandidaat van harte willen uitnodigen t.z.t. de programma's van GroenLinks, de ChristenUnie en het CDA eens goed met elkaar te vergelijken. GroenLinks heeft het programma al openbaar gemaakt. Ik heb daar vorige week al iets over geschreven. Het CDA-programma is inmiddels ook uit. Het programma heeft een hoog economisch gehalte en is - zo denk ik - vooral geschreven om kiezers weg te houden cq terug te halen bij zowel PVV als VVD. Zeer opvallend is de uiterst beperkte paragraaf medisch-ethisch. Gezien mijn ervaringen in de afgelopen jaren toch ook weer niet helemaal een verrassing. Het ChristenUnieprogramma zal dinsdag 6 april naar buiten komen. Het zal een herkenbaar christelijk-sociaal karakter hebben; dat is meer dan een sausje. Uitgesproken ChristenUnie!
Deze week nog een paar plezierige gesprekken gehad. Onder andere met Wim Kuijken (de Deltacommissaris), Jan Franssen (CdK Zuid-Holland), Theo Rietkerk (gedeputeerde Overijssel) en Huibert Steen (oud-raadslid Binnenmaas).
Ik ben veel op het partijbureau in Amersfoort geweest deze week. Maandagavond was ik als adviseur aanwezig bij de bespreking van het verkiezingsprogramma door het bestuur. De bespreking van de kandidatenlijst, eerder diezelfde dag, heb ik - zoals dat een kandidaat op die lijst betaamt - aan me voorbij laten gaan. Dinsdagavond was ik met André Rouvoet opnieuw op het partijbureau. Aanwezig waren vertegenwoordigers van de ChristenUnie in de grote steden. Onze tegenvallende uitslagen in de grote steden waren uiteraard het onderwerp van gesprek. Prachtig om te zien hoe strijdbaar veel mensen nog waren. Als ChristenUnie laten we in ieder geval de komende jaren de grote steden niet los. Ook niet de steden waarin we nu geen zetel(s) in de gemeenteraad hebben.
Arie Slob