Blij en teleurgesteld? - Hoofdinhoud
Gisteren gemeenteraadsverkiezingen. Ik weet hoe dat voelt. Na pakweg 5 gemeenteraadsverkiezingen en in 2006 voor de Tweede Kamer kun je dat gevoel van jagende adrenaline niet onderdrukken. Niet echt gespannen, maar zeker niet ontspannen. Kortom: wat zaler gaan gebeuren. Met mij, met onze gemeente, met de ChristenUnie in het algemeen…
Het wachten duurt dan lang!
Zoals al mijn ChristenUnie collega’s uit de Kamer zijn we de afgelopen weken veel op pad geweest om de lokale kiesverenigingen te steunen. Een opbeurend woord, zien hoe al die vrijwilligers en mensen van de lijst hun beste beentje voor zetten. Canvassen op eiskoude markten. Eindeloze gesprekken met mensen en discussies in alle mogelijke soorten zaaltjes. En je ontmoet daar heel veel steun. Maar toen het kabinet gevallen was ook veel vragen. hoe dat nu toch kon gebeuren. En laat ik eerlijk zijn: wij weten natuurlijk wel hoe het gebeurd is, maar je kunt dan nog steeds verbaasd zijn over dat het gebeurd is. Er zijn naar mijn mening wel belangrijker onderwerpen die opgelost moeten worden, zoals de economische situatie van ons land. Maar de teerling is geworpen, zoals dat zo mooi heet: we gaan op naar nieuwe verkiezingen voor de Tweede Kamer. En dat wierp ook gewoon zijn schaduw over de gemeenteraadsverkiezingen. Landelijke lijsttrekkers die wel eens even een discussie voeren over de gemeenteraden. Drie keer raden waarover het ging…
Zoals ik zei, we zijn veel op pad geweest. En in al die gemeenten zijn zaken die goed opgelost moeten worden. Met goede ideeën van de ChristenUnie daar, met lijsttrekkers die er wat van willen maken. Met wethouders die veel bereikt hebben in de afgelopen vier jaar. En dan is de uitslag altijd een heel gewacht. Helemaal nu we weer met die ellendige potloden moeten stemmen. Ik hoop oprecht dat die computers weer terug krijgen. En dat paranoïde gedoe over beïnvloeding van zo’n apparaat of manipuleren van de uitslag snel tackelen en met een goed apparaat verder kunnen. Want laten we eerlijk zijn: Rotterdam loopt lekker zullen we zeggen…
En dan komen de uitslagen. Het algemene beeld is dat de ChristenUnie wel een paar zetels heeft moeten inleveren, maar dat we de geweldige winst van 2006 eigenlijk hebben kunnen vasthouden. Op hier en daar na. Zoals in Haarlem, waar mijn medewerker Frank Visser lijsttrekker is. En die zetel is kwijtgeraakt. Of in mijn thuis dorp Zeewolde, waar we ook een zetel zijn kwijtgeraakt; nu twee zetels na 8 jaar 3 zetels te hebben gehad. Of Den Haag waar een van onze voorlichters Jonathan heel actief is, waar we ook onze zetel zijn kwijt geraakt. Ik ben samen met Hennie naar Maastricht geweest. Er leek een reële kans dat onze fractie daar, onder aanvoering van Simon Vels, de eerste zetel in Limburg in de wacht zou gaan slepen. Maar helaas, ondanks alle inspanningen die er gepleegd zijn bleek het nog steeds een brugje te ver. En dat lag echt niet aan al die inspanningen, maar soms loopt het gewoon anders. Mag ik, uit ervaring sprekend, al die mensen die een teleurstelling hebben te verwerken een hart onder de riem steken?! Arie refereerde daar vanmiddag in onze extra fractie vergadering ook aan. Politiek is niet altijd maar gaan op de hoogtepunten van het werk. Soms is het ook een bittere pil slikken. Je kan een kras oplopen heb ik geleerd, en kras op je rug. Maar zorg dat ie goed geneest en laten we elkaar daar bij helpen. Want zo’n kras kan dan nog best een jeuken, maar doet dan geen pijn meer. Mooi is dat dan om daar even uitgebreid ook als fractie met elkaar bij stil te staan. Ook bij het verdriet dat dan bij je medewerkers leeft. Het moet gewoon een plekje krijgen.
Ben ik te somber? Ik denk het niet, het is gewoon de werkelijkheid waarin we leven. In de ene plaats verlies je en dat kan hard aankomen, in de andere plaats win je en dat stemt tevreden. Want laten we eerlijk zijn: toch nog steeds zoveel zetels voor de ChristenUnie in een land dat van God steeds minder wil weten. In heel veel plaatsen is de winst van 2006 vastgehouden. Toch weer even zovele kansen om het stevige betrouwbare geluid van betrokken politici te laten horen voor Christelijk-sociale politiek.
Zoals in Veenendaal, Kampen, Hilversum, Werkendam, Woudrichem, Ten Boer waar extra zetels werden binnengesleept. Of in een aantal gemeenten waar de ChristenUnie nog niet deelnam waar nu een zetel is gehaald: Culemborg, Tiel, Rhenen, Appingedam, Strijen, Harlingen, Teylingen en de deelraad Rotterdam Charlois. Vandaag kreeg ik een enthousiast mailtje te zien uit Hilversum: “eindelijk na 5 pogingen zitten we nu in de gemeenteraad!” Ik zou haast zeggen: kijk Limburgers, de aanhouder wint. En Simon, Lisette, Reinder, Klaas, Mareije: als het nodig is kom ik daar graag opnieuw voor naar Limburg!
De aandhouder wint, dat geloven we eigenlijk al heel lang, deelnemers op weg naar Het Koninkrijk!
ernst