Ik was lid van de allereerste ChristenUnie fractie - Hoofdinhoud
Dit jaar bestaat de ChristenUnie 10 jaar. Feest dus! Afgelopen dinsdag hebben we er al in wat kleinere kring bij stilgestaan. Eind januari, de 30e, hebben we een groot feestcongres. Wat gaat er dan zoal door je heen? Dat ik trots was lid te zijn geweest van de allereerste ChristenUnie fractie! En dat het nu dan eindelijk ook één partij geworden was.
Zoals ik al wel eens eerder heb geschreven, of in een interview is terecht gekomen, ben ik al actief binnen de partij sinds 1985 of zo. De eerste stapjes gezet in Amersfoort, en daarna een hele weg in Zeewolde. Op de lijst voor de gezamenlijke combinatie RPF/GPV/SGP, commissielid, raadslid, wethouder en geregeld spreker op de jaarlijkse GPV congressen. Discussies over de identiteit van het GPV, de mogelijkheid om lid te worden ook als je niet Gereformeerd Vrijgemaakt was, de grondslag van de partij. Evenzovele fundamentele discussie over wat ons bewoog in de politiek. En ik wilde daar wel in meepraten.
Zo ook in Zeewolde. Daar hebben we nooit anders dan een gezamenlijke fractie gehad. En dat is volgens mij uniek, want overal elders was er wel eerst een RPF- of een GPV-fractie geweest. Die dan later samen ging werken. Wij dus echt anders: vanaf de oprichting van Zeewolde was er alleen maar één fractie. En daarmee dus de eerste ChristenUnie fractie van Nederland. 1984! Ik heb in die jaren ervaren hoe groot het belang was van samenwerken in de politiek van al die mensen die vanuit Gods Woord willen leven. En zo inhoud geven aan de bestuurlijke taken in dit land. Op gemeentelijk niveau, in de provincie en landelijk. En daar waren we best goed in al zeg ik het zelf. Veel aandacht werd en wordt besteed aan opleiding van nieuwe politici en het scholen in Christelijk-sociale politiek.
Het 1e ChristenUnie congres was groots. ’s Morgens nog als aparte ledenvergaderingen en dan ’s middags gezamenlijk. Uit volle borst het lied “samen in de naam van Jezus” zingen. Dat is door de afgelopen 10 jaar toch wel een beetje ons lijflied geworden vind ik. Ik kan nog de tranen voelen opwellen van toen als we dat lied nu nog weer op onze Algemene Vergaderingen zingen. Dat gevoel dat je dat uit overtuiging zingt met mensen van verschillende kerkelijke achtergrond maar allemaal datzelfde politieke doel: leven naar Gods wil!
De eerste daad in Zeewolde was ook een feestelijke. We hebben eerst onze burgemeester als voorzitter van de kiescommissie, ook-lid-van-de-partij Tom Viezee was dat toen, toestemming gevraagd niet langer als RPF/GPV-fractie door het leven te gaan - zo was tenslotte ook de tenaamstelling geweest bij de voorgaande gemeenteraadsverkiezingen van 1998 - maar als ChristenUnie fractie. Die toestemming kregen we al snel, waarna de toenmalig fractievoorzitter Berend Huijgen en ik de gehele gemeenteraad inclusief publieke tribune op de raadsvergadering van februari 2000 hebben getrakteerd op een Zeewoldenaartje met een ChristenUnie vlaggetje erop geprikt. Hebben we alleen nog een poos gevochten tegen het gebruik van de afkorting CU in de notulen…
En hoewel er dus veel veranderd is in de partijen GPV en RPF heb ik zelf eigenlijk nooit die overgang zo sterk gevoeld. Omdat we altijd al samenwerkten in grote harmonie. Omdat de noodzaak van gezamenlijk als christenen de schouders onder het politieke werk te zetten zo groot was. Omdat we in de vele uren die we in de fractievergaderingen gesproken hebben over de grondslag die ons verbond ons een fractie wisten. Ondanks dus de emotie van die allereerste Algemene Vergadering van de ChristenUnie.
2010 wordt een gedenkwaardig jaar. Niet in de eerste plaats door het roerige begin deze week van het parlementaire jaar. Maar vooral in dankbaarheid zien wat 10 jaar ChristenUnie ons heeft gebracht. Goddank!
ernst