2008

Met dank overgenomen van J.G.Ch.A. (Jan) Marijnissen i, gepubliceerd op vrijdag 26 december 2008, column.

Dit is mijn laatste column van 2008. Het is een jaar geworden met bijzondere wendingen, zowel persoonlijk als politiek. Op 17 juni maakte ik mijn aftreden bekend als de voorzitter van de Tweede Kamerfractie. Twee maanden daarvoor had ik de knoop doorgehakt. Na veertig jaar in de frontlinie en een aantal vervelende lichamelijke klachten vond ik dat het goed was het fractievoorzitterschap over te dragen aan een nieuwe, frisse kracht. Beter voor mij én voor de SP. Het gaat goed met me. Ik heb m’n plaats gevonden, als lid van de Tweede Kamerfractie en als voorzitter van de partij.

Belangrijker zijn de ontwikkelingen in Nederland en daarbuiten. Meest in het oog springend is natuurlijk de naderende recessie, mede als gevolg van de kredietcrisis. Het neoliberale kapitalisme heeft zichzelf te grave gedragen. Sommigen willen ons doen geloven dat de gewone man schuld heeft aan de crisis. Die zou veel te ‘hebberig’ zijn. Meestal wordt dat gezegd door diegenen die zelf wél direct schuld hebben aan de dreigende ellende voor velen: het zijn de verantwoordelijken bij de banken, de falende toezichthouders, en de politici die blind geloofden in de lokroep van ‘minder overheid en meer markt’. Het is grappig te zien hoe ze nu allemaal afstand nemen van neoliberalisme, een woord dat ze eerder niet eens in de mond durfden te nemen.

Maar 2008 is ook het jaar van de verkiezing van Obama. Over een paar weken wordt hij ingezworen en dan kan hij aan de slag. Hij heeft heel veel op zijn bordje liggen en de verwachtingen zijn (te) hoog gespannen. Ik ben vooral benieuwd naar zijn opstelling ten aanzien van de rest van de wereld en de VN. Het feit dat hij veel extra manschappen naar Afghanistan wil sturen lijkt haaks te staan op zijn belofte het juist op dit terrein heel anders te willen doen dan zijn voorganger.

Dit jaar hadden we ook de Olympische Spelen in China. Sommigen hebben zich tegen die Spelen in China verzet. Ik niet, ik was er steeds een grote voorstander van. Openheid over verscheidenheid leidt altijd tot aanpassing. Dat is een universele wet, en geldt dus ook voor China en de wereld. Beide kijken nu anders en beter naar elkaar en zichzelf.

Ik wens u een fijn, gezond en strijdbaar 2009 toe!