Oudstrijdersromantiek meets schurkenkapitalisme - Hoofdinhoud

GroenLinks-Europarlementariër Judith Sargentini is op werkbezoek in Angola en Botswana. Als het kan dan schrijft ze een blogberichtje.

Chinezen zijn hard aan het werk om de luchthaven op te stoten in de vaart der volkeren. President Dos Santos hangt groots in de ontvangstruimte voor hoogwaardigheidsbekleders en staat als borstbeeld voor de deur. Er is een Avenida Lenin en ook maarschalk Tito heeft een straat. Ik wil wedden dat er ook wel een Rua Fidel Castro te vinden is. Oudstrijdersromantiek meets schurkenkapitalisme.

Ik ben in Luanda, de hoofdstad van Angola. Ik ben gisteren aangekomen met een nachtvlucht van Transportes Aéreos Portugueses uit Lissabon. Toch typisch hoe de oude koloniale banden blijven bestaan. Ik ken Zuidelijk Afrika goed, maar was nog nooit in Angola. Ik zal ook niet beweren dat ik er nu ben: hotel Trópico heeft vier sterren en een tosti kaas kost 12 dollar. Gelukkig staat de dollar niet zo hoog.

Vanuit de hele wereld zijn parlementariërs ingevlogen voor de halfjaarlijkse Joint Parliamentary Assembly, waarin europarlementariërs bijeenkomen met parlementariërs uit Afrika, de Caraïben en de Stille Oceaan. We gaan de komende dagen het Cotonou-verdrag bespreken. Hoe worden de Europese hulpgelden uitgegeven, wordt de handel al een beetje eerlijker en hoe staat het met het niveau van bestuur in de oud-koloniën die bij Cotonou zijn aangesloten?

Goed bestuur, dat kun je de regering van Angola niet meegeven. Weliswaar hield het land in 2008 voor het eerst in vijftien jaar verkiezingen, maar dat veranderde niets aan de willekeur van het regime, het platwalsen van krottenwijken om er dure villa's neer te zetten, de onbetrouwbaarheid van de politie en de verschrikkelijke corruptie.

Angola is zo'n land dat zijn rijkdom niet kan dragen. Olie en diamanten creëren rijkdom voor de kliek rondom de president, maar niet voor de gewone bevolking. Luanda is dan ook een volledig gespleten stad, met eindeloze sloppenwijken maar ook een skyline waar je u tegen zegt. De meeste wolkenkrabbers zijn recent gebouwd, met dank aan de Chinezen en de Brazilianen.

Als campaigner tegen bloeddiamanten en voor eerlijke handel heb ik me jaren bezig gehouden met de vloek van grondstoffen. En ik weet dat het ook anders kan. Kijk maar naar de democratie Botswana. Volgende week ben ik daar en bezoek ik ook de centrale diamantbeurs. Nu ga ik me onderdompelen in Luanda, want nu ik er ben wil ik er zoveel mogelijk van leren.

(Foto door Eric Kleves Kristensen)