Dadendrang in de Senaat - Hoofdinhoud

Terwijl dinsdag de scheldkanonnades door de Kamer vlogen, ondanks vakkundige pogingen tot vredesbemiddeling door Femke, verlegde de Senaat bedaard de loop der wetten en beleidsregels. Iemand moet het doen.

Allereerst stemde een curieuze gelegenheidscoalitie de Wet op de Kansspelen af. Regeringspartij ChristenUnie was natuurlijk nooit te porren geweest voor de wet, maar de regeringspartijen rekenden op een ruime meerderheid. Zoals dat in de Tweede Kamer het geval was. De wet zou, bij wijze van proef, gokken op internet legaal maken, maar alleen het gokken bij Holland Casino (ik ben toch zeker niet gek, hoor je de staat denken). Dat bedrijf had de senatoren dan ook helemaal suf gestalkt, wat weinig sympathie voor de zaak opleverde. Maar goed, VVD en SP trokken gebroederlijk op: VVD vanwege bezwaar tegen de monopoliepositie, SP vanwege het gevaar van meer gokverslaving. GroenLinks gaf de doorslag: wij stemden tegen omdat je niet een wet als proefballon moet inzetten. Ga maar eerst met een proefproject ondervinden wat het legaliseren van gokken doet met de verslavingspercentages. Dit was wet nummer twee die ik onverwacht heb zien sneuvelen in de Eerste Kamer in mijn korte loopbaan als senator. Maar daarmee was de dadendrang van de GroenLinks senatoren nog niet gestild. Mijn eerste toezegging in het vluchtelingendebat moest toen nog komen!

Ik had een debat aangevraagd over de implementatie van een Europese richtlijn, die criteria geeft voor de erkenning van vluchtelingen. Nederland verstrekt in principe een afgeleide asielstatus aan gezinsleden van vluchtelingen. Zij kunnen immers ook niet terug, en de gezinseenheid moet bewaard blijven. De regering ziet dat echter anders als het gezinslid een andere nationaliteit heeft. Het gezinslid wordt dan afgewezen, en verteld dat hij of zij weer naar het buitenland moet om daar een machtiging voorlopig verblijf, een soort visum aan te vragen. Of het daar wel veilig is, is dan niet belangrijk. Zo’n procedure duurt gemakkelijk een half jaar, en kent veel obstakels. Ik betoogde dat de richtlijn het verbiedt om een vluchtelingengezin uit elkaar te halen, en dat Nederland nu echt zijn beleid moet veranderen. Het gezin moet bij elkaar kunnen blijven, of ze nu allemaal Syrisch zijn, of een van hen Libanees. Staatssecretaris Albayrak bleef volhouden dat het juridisch in de haak is, maar toonde zich toch gevoelig voor mijn argumenten. Ze zegde toe te gaan onderzoeken hoe ze deze gezinsleden van de mvv-eis kon ontheffen, zodat ze niet gescheiden raken. Ik ben echt blij met haar aan het roer, na Verdonk weer iemand die naar argumenten luistert en durft beslissingen te nemen, ook tegen de tijdsgeest in.

Nou ja, soms duurt het iets langer. Ik vroeg ook aandacht voor de situatie van Afghaanse vrouwen en meisjes, die hier al jaren wonen en gewend zijn aan een westerse levensstijl. Ze moeten nu terug van Albayrak, die stelt dat ze zich bij terugkeer "moeten kunnen accommoderen aan de Afghaanse sociale zeden". Het is voor vrouwen vreselijk daar, Amnesty en UHNCR maken melding van grootschalig geweld en onderdrukking tegen vrouwen. Ze lijden structureel onder de traditionele toepassing van de sharia. Wrang: aan de overkant wordt op hetzelfde moment door iedereen onderkend dat islamitisch extremisme bestreden moet worden. De staatssecretaris stuurt vrouwen ondertussen rustig naar gebieden waar de Taliban vrouwen als slaven behandelt. We waren het er toch allang over eens dat mensenrechten universeel zijn? Albayrak beschermt wel alleenstaande vrouwen en vrouwen die al eerder in Afghanistan problemen hebben ondervonden door een westerse levensstijl. Maar dat komt er op neer dat ze eerst onverantwoorde risico’s moeten nemen voordat je ze beschermt. Als belangrijkste reden om niet alle vrouwen te beschermen, geeft de regering echter dat andere Europese landen dat ook niet doen. Kijk, die kant moeten we nu juist niet op. Ik ben warm voorstander van een Europees asielbeleid, maar het mag geen smoes worden om je verantwoordelijkheid niet te hoeven nemen.

Zaterdagmiddag 5 april van 3 tot 5 is er een netwerkborrel op het partijbureau, als aftrap voor de Europese verkiezingen. In een workshop gaan Inti Suarez en ik de visietekst over asiel- en migratiebeleid behandelen, die wij met Groenen uit andere landen hebben geschreven voor de Europese Groene Partij. Het is een moeizaam bevochten compromis, want de verschillende Groenen zitten niet bepaald op één lijn. Volgende week gaat de EGP hierover stemmen, en de GroenLinks afgevaardigden gaan amendementen indienen. Kom ook, praat en denk meteen ook mee over migratie in het Europees verkiezingsprogramma van GroenLinks. Want daar gaan we je inbreng ook voor gebruiken.