Italië en de ridders van het vrije woord - Hoofdinhoud

GroenLinks-Europarlementariër Judith Sargentini is zaterdagochtend om 11.00u te gast bij Tros Kamerbreed op Radio 1. Ze schreef voor het programma de volgende blogpost.

"Voorzitter, deelt u de mening dat het zeer zorgelijk is hoe de persvrijheid zich in Roemenië in negatieve richting ontwikkelt en dat het ontbreken van volledige en ongeclausuleerde persvrijheid niet alleen in strijd is met de Kopenhagen-criteria maar ook een kandidaat-lidstaat van de EU volstrekt onwaardig is?"

Dat is geen vraag van mij in het Europees Parlement of Femke Halsema in de Tweede Kamer, maar van Geert Wilders, uit 2004. Het toen nog VVD-kamerlid stelde een terechte vraag. Om lid te worden van de EU moeten landen zich aan onze regels houden. Persvrijheid is en vrijheid van meningsuiting zijn een belangrijk onderdeel van de Europese grondrechten.

Deze week stemde het Europees Parlement over een resolutie van mijn hand over de persvrijheid in Italië. Premier Berlusconi is een mediatycoon die met zijn bedrijf Mediaset de meeste commerciële tv-zenders van Italië in handen heeft. Als regeringsleider is hij ook nog eens verantwoordelijk voor de publieke zenders van de RAI. Als kranten kritische stukken over hem plaatsen (bijvoorbeeld over het gebruik van overheidsvliegtuigen om dames naar feestjes te brengen), dan spant hij een rechtszaak tegen ze aan.

Journalisten voelen zich bedreigd in hun vrije nieuwsgaring en doen meer en meer aan zelfcensuur. Twee weken geleden gingen de Italianen in Rome massaal de straat op om tegen die belangenverstrengeling te demonstreren. Als Italië nu lid zou willen worden van de EU, zou dat niet lukken omdat het land - inderdaad Geert - niet voldoet aan de Kopenhagen-criteria.

In dat licht vind ik het gek dat Wilders' PVV in het Europees Parlement tegen mijn resolutie stemde. PVV Europarlementariër Louis Bontes zegt in de Spits van donderdag: "De vrijheid van meningsuiting staat bij de Partij voor de Vrijheid op nummer één. Maar Europa moet niet met het vingertje wijzen." Ook vraagt Bontes zich af "of de vrijheid van meningsuiting wel zo onder druk staat in Italië."

Dat laatste ontkent Wim van de Camp, fractievoorzitter van het CDA in het EP na heel veel vijven en zessen niet meer. Afgelopen week meldde hij eindelijk dat hij het verkeerd zou vinden als Balkenende of Bos tv-stations zouden bezitten waarop ze zelf mochten bepalen wat ze er op zouden uitzenden. Voor de goede verstaander erkent Van de Camp dus dat er iets grondig mis is met de persvrijheid in Italië, maar voor mijn resolutie stemmen deed hij niet. Ook hij vindt het een interne Italiaanse aangelegenheid.

Of durft hij het niet tegen de vertegenwoordigers van Berlusconi in zijn christendemocratische EP fractie op te nemen? Dat zij Berlusconi in hun midden dulden - en sterker nog de hand boven het hoofd houden - staat ze slecht. Wat de reden ook is, misschien kan Geert Wilders zijn eigen mensen en het CDA nog eens uitleggen wat Europese grondrechten zijn en dat Europees Parlement en Tweede Kamer de taak hebben, die te beschermen.