H.H. (Huub) Jacobse

Amsterdams VVD-Tweede Kamerlid, dat tot de voorstanders in zijn partij behoorde van samenwerking met de PvdA. Eind jaren vijftig voorzitter van de JOVD¹. Aanvankelijk journalist bij de Haagse Courant en later organisatie-adviseur. Enige jaren fractievoorzitter van de VVD in de Amsterdamse gemeenteraad. Als woordvoerder economische zaken was hij één van de hoofdrolspelers in het RSV-drama. Behoorde tot de kleine minderheid van zijn fractie die het openlijk afkeurde dat minister Brinkman² een staatsprijs had onthouden aan de satiricus Brandt Cortius. Hield zich in de Kamer ook bezig met politie-aangelegenheden.

VVD
functie(s) in de periode 1977-1986: lid Tweede Kamer

• - 

  lid gemeenteraad van Amsterdam, van 6 september 1966 tot 11 januari 1979
• - 

  directeur Raadgevend Bureau "Wage", van 1967 tot 1974
• - 

  voorzitter Groep Organisatie-adviseurs Maatschap "de Zuilen", van 1974 tot 1977
• - 

  lid Tweede Kamer der Staten-Generaal, van 8 juni 1977 tot 3 juni 1986
• - 

  management-adviseur

U ziet een selectie van de loopbaan. In de uitgebreide versie is de gehele loopbaan in te zien.

In de uitgebreide versie is een overzicht van partijpolitieke functies opgenomen.

• - 

  lid Redactieraad "Harvard Holland Review"
• - 

  vicevoorzitter Hoofdstad Operette
• - 

  lid Geschillencommissie Gemeentepolitie Amsterdam
• - 

  lid curatorium Stichting "Het Parool"

U ziet een selectie van de nevenfuncties. In de uitgebreide versie is een overzicht van nevenfuncties in te zien.

In de uitgebreide versie is een overzicht van de opleiding(en) opgenomen.

• - 

  Hield zich in de Tweede Kamer vooral bezig met politie-aangelegenheden, economische zaken (industrie-politiek), inlichtingen- en veiligheidsdiensten en minderheden, en voorts met specifiek Amsterdamse aangelegenheden. Voerde in 1980 en 1981 namens zijn fractie het woord bij de debatten over de duikbootleverantie aan Taiwan.

• - 

  Stemde in 1983 als enige van zijn fractie vóór een motie-Aarts (CDA) waarin het Nederlandse stemgedrag in de VN over een nieuwe Zuid-Afrikaanse grondwet werd betreurd. Nederland onthield zich van stemming bij een resolutie waarin de Grondwet ongeldig werd verklaard.
• - 

  Behoorde in 1985 met Jan-Kees Wiebenga en Greetje den Ouden-Dekkers tot de minderheid van zijn fractie die vóór een motie-Niessen stemde waarin om het alsnog toekennen van de P.C. Hooftprijs aan H. Brandt Cortius werd gevraagd

• - 

  Maakte in 1982 deel uit van de werkgroep-B (o.l.v. Deetman) die tijdens de kabinetsformatie (kabinet-Lubbers I) de paragraaf welzijn, media en onderwijs van het regeerakkoord voorbereidde
• - 

  Voorstander van regeringsvorming zonder het CDA en mede-initiatiefnemer en voorzitter van het 'Des Indesberaad' van politici van VVD, D66 en PvdA (midden jaren zeventig).

In de uitgebreide versie zijn, indien bekend, de familierelaties opgenomen.

Speciaal voor de verkiezingen voor de Tweede Kamer zijn de biografieën van alle kansrijke (volgens de peilingen) kandidaten in uitgebreide vorm raadpleegbaar op parlement.com.

Voor de overige ruim 5000 biografieën geldt het volgende:

In het digitale biografisch archief van de Stichting PDC, partner van het Montesquieu Instituut, is een uitgebreide versie aanwezig met bijvoorbeeld partijpolitieke functies, maatschappelijke nevenfuncties, parlementaire activiteiten, opleiding en wetenswaardigheden. Voorlopig is het beschikbaar stellen van uitgebreide biografieën, en/of daarop gebaseerde statistische gegevens, opgeschort. Wilt u een uitgebreide biografie inzien? Laat het ons weten als u daar belangstelling voor heeft.

• 1. 

  Deze in 1949 opgerichte Nederlandse liberale politieke jongerenorganisatie is sinds 2000 formeel gelieerd aan de VVD. De Jongeren Organisatie Vrijheid en Democratie (JOVD) is echter in politiek opzicht volledig onafhankelijk van de VVD en heeft op bepaalde punten dan ook afwijkende standpunten. De organisatie heeft lokale afdelingen die zijn verdeeld over het gehele land. Het Algemeen Secretariaat van de JOVD is gevestigd in Den Haag.
   
• 2. 

  Vooraanstaand en ambitieus CDA-politicus en partijleider. Zoon van een antirevolutionaire burgemeester. Maakte als ambtenaar snel carrière en werd op jeugdige leeftijd minister in het kabinet-Lubbers I. Voerde op nogal zakelijke wijze een bezuinigingsbeleid op het gebied van welzijn, jeugdwerk en cultuur. Bedacht de term 'zorgzame samenleving'. Bracht een nieuwe Mediawet tot stand. Werd in 1989 fractieleider van het CDA en was een kritisch volger van het kabinet-Lubbers/Kok. In 1993 aangewezen als opvolger van Lubbers en voorbestemd om premier te worden. Lubbers nam tijdens de verkiezingscampagne echter afstand van hem, er kwam kritiek op zijn manier van campagnevoeren en het CDA verloor. Verliet toen de politiek. Na 1995 een invloedrijk bestuurder, onder meer als voorzitter van de belangenorganisaties van bouwondernemingen. Was in 2011-2019 CDA-fractievoorzitter in de Eerste Kamer.