Mijn column in Nieuwe Oogst: ‘De vuist op tafel’ - Main contents
We leven in tijden van onzekerheid en grote veranderingen, dat zult u met mij eens zijn. Tegelijk lijkt er langzaam meer duidelijkheid te komen. Er is niet alleen een andere Amerikaanse president verkozen, maar er is ook een nieuwe voorzitter van LTO Nederland benoemd. Op het gebied van Brexit is het duidelijk geworden dat Johnson niet langer op steun vanuit Washington hoeft te rekenen, maar ook in het Hogerhuis geen meerderheid verkrijgt om op 31 december de EU zonder eerbiediging van een bilateraal handels- en uittredingsakkoord te verlaten.
Het Europees Parlement heeft gestemd over het nieuwe GLB na 2022. Ik werkte nauw samen met hoofdonderhandelaar Peter Jahr (CDU). Een compromis, duurzame evolutie samen mét boeren en géén revolutie tégen boeren, zoals de ‘groene lobby’ luid eiste. Ik heb met collega’s tijdens de onderhandelingen voor Nederland een versoepeling van het scheurverbod en andere flexibiliteit bereikt. Tegelijk is rampzalige daling van inkomensondersteuning in deze crisis voorkomen. Er komen zowel extra agro-investeringssubsidies vanuit het EU-coronaherstelfonds als een verdubbeling van de steun in het GLB voor jonge boeren. Gunstige ontwikkelingen dankzij vuisten op tafel, dunkt me.
De grootste opgave voor Den Haag en provincies blijft wel om de vrijwillige ecoregelingen, bijv. agrarisch natuurbeheer, uit te bouwen tot écht verdienmodel voor boer & tuinder. Daarvoor zullen EU-plattelandsontwikkelingsgelden– véél meer dan hier nu het geval is – móeten landen óp de boerenkeukentafels.
Ik heb grote zorgen over Nederland, land in de knel. Deze week bleek uit gedegen onderzoeksjournalistiek dat in ons land – zonder enig toezicht – jarenlang stikstofgevoelige natuur is ‘bijgeplust’ binnen het door de commissie-Hordijk gekraakte Aerius-rekenmodel. Onvoorstelbaar! De onderste steen moet echt boven! Waarom wordt overigens geen gebruik gemaakt van het door de Europese Unie erkende Lotos/Euros-Emep-rekenmodel (TNO/RIVM) voor stikstofdepositie? De stikstofreductie tot 2030 lijkt dan gehaald. Of moet en zal verder gegaan worden op de weg van – zelfs met 100 % stikstofuitstootvermindering – onhaalbare doelstellingen? Worden wetenschappelijke fouten bij aanwijzing van Natura 2000-gebieden en habitattypen niet gecorrigeerd, niets herijkt komende jaren? Verduurzaming zónder verdienmodel voor boer en tuinder, maar mét een absurd beroepsverbod? De vuist moet op tafel, zeker voor de dierlijke sectoren. Ik wens Sjaak van der Tak als LTO-voorzitter samen met heel agrarisch Nederland daarbij veel kracht, wijsheid en succes toe.
Annie Schreijer-Pierik is Lid van het Europees Parlement namens het CDA (EVP-Fractie). Woordvoerder Landbouw en Plattelandsontwikkeling, Internationale Handel en Visserij.