Bijdrage coronadebat 28 oktober - Main contents

De beschermwaardigheid van het leven, oog voor het welzijn van iedereen en bijzondere aandacht voor kwetsbare mensen. Dat zijn de waarden die de ChristenUnie steeds weer voor ogen heeft als we spreken over de bestrijding van het coronavirus - ook met de lange winter die voor ons ligt.

In deze tijd van polarisatie en verwarring is er een schreeuwende behoefte aan perspectief in onze samenleving. Op de eerste plaats in de ziekenhuizen, waar de boodschap vanmorgen voor mij helaas helder is: de rek is er uit er moet meer gebeuren om onze zorg overeind te houden. Maar ook in de horeca en bij mensen thuis. Het kabinet heeft aangegeven nog te willen wachten met verdere maatregelen: dat is nu te vroeg. Maar de ChristenUnie heeft een andere zorg.

Is het niet te laat?

Een aantal vragen:

• - 

  Waarop stuurt het kabinet nu met het huidige maatregelenpakket? Is dat beheersbaarheid van de ziekenhuiszorg, of het sterk terugbrengen van de R-waarde waardoor bron- en contactonderzoek weer mogelijk is?
• - 

  Als je nu méér maatregelen neemt, gaat het R-getal misschien sneller en scherper omlaag en ontstaat er ruimte om stapsgewijs ook weer te versoepelen, bijvoorbeeld in combinatie met sneltesten. Dat zou uiteindelijk beter kunnen zijn voor onze samenleving en ook beter voor de economie. Is dit scenario doorgerekend? En waarom komt het kabinet tot de afweging die het nu maakt. Zijn de extra kosten, voor onze economie en onze samenleving niet te groot als we nu te lang wachten?
• - 

  Kunnen ook cijfers van niet-GGD-teststraten meegenomen worden in de cijfers van het RIVM, juist ook omdat het aandeel commerciële tests dat wordt afgenomen, groeit?
• - 

  Voor perspectief is ook duidelijkheid nodig. De routekaart kan daarin helpen, maar wanneer verwacht het kabinet dat het risiconiveau omlaag kan - wat is daarvoor nodig?
• - 

  En als laatste op dit rijtje, maar zeker niet de minste: de PGB-houders. Daar mist nog steeds de regeling voor niet-geleverde zorg. Dat raakt de zorgverleners, die geen geld krijgen, maar brengt ook de continuïteit van zorg voor de PGB-houders in gevaar. Wanneer komt deze regeling er?

Nu de winter komt en het virus nog zó ingrijpend aanwezig is, merken we allemaal dat somberheid en pessimisme op de loer liggen. In april vroegen we het kabinet bij motie al ook aandacht te hebben voor het mentaal welzijn van mensen. Het devies is wederom: houd vol. Maar hoe kunnen we elkaar helpen vol te houden? En wat kan de overheid doen om de samenleving in staat te stellen om dit ook voor elkaar te doen?

Ik begon mijn bijdrage over de waarden die voor de ChristenUnie belangrijk zijn. En dan moet me toch iets van het hart. In een tijd waarin verzorgingstehuizen afdelingen weer moeten sluiten, restaurants niet meer open kunnen, en bezoek aan theater en kerk tot een minimum moet worden beperkt - zijn de casino’s en seksclubs nog open, en is er een Kameruitspraak voor nodig om drugsgebruik op straat aan banden te kunnen leggen. Ik vraag de premier welke waarden voor hem nu leidend zijn bij het maken van dit soort afwegingen.

De waarden, bescherming van het leven, oog voor ieders welzijn en aandacht voor kwetsbaren, zijn waarden uit het hart van de kerk. Juist in deze tijd - met de belofte van kerst in het vooruitschiet - kunnen zij een teken van hoop bieden. Voor de zomer is de motie van mijn collega Segers aangenomen om afspraken met kerken te maken om tot lokaal maatwerk en perspectief te komen en daarbij ook gemeenten te betrekken. Tot nu toe is dit vooral beperkt tot incidentele gesprekken op maandagochtend. Maar wanneer gaat het kabinet echt werk maken van deze motie? Juist ook vanwege de rol die kerken nu al vervullen, en nog sterker kunnen vervullen, in de zorg voor onze naasten.