‘Hardwerkende Nederlander’ hard door Rutte gepakt - Main contents

In een uitgebreid interview spreekt minister-president Rutte weer mooie woorden over de ‘hardwerkende Nederlander’. Dat-ie diens onzekerheid begrijpt bijvoorbeeld. Wat ik echter niet las, is dat onze premier en z’n partij die hardwerkende Nederlander (en heel veel anderen) juist keihard pakken. Steeds meer de onzekerheid injagen. Daarvoor moet je er blijkbaar het verkiezingsprogramma van de VVD op naslaan.

De korte samenvatting daarvan: ‘Iemand ontslaan? Zo gepiept! Een vast contract? Dat wordt een flexbaantje! Geen zeker pensioen, maar ieder voor zich.’ Dat komt, omdat Mark Rutte en z’n VVD de de afgelopen decennia doorgeslagen flexibilisering op de arbeidsmarkt niet als probleem zien, maar als oplossing. Niet als een keuze die anders kan èn moet, maar als ‘onvermijdelijk natuurverschijnsel’. En dus wil men het ontslagrecht afschaffen, cao’s de nek omdraaien, en passant vakbonden een kopje kleiner maken en iedereen (behalve de eigen ‘vrinden’ waarschijnlijk) in eindeloze flexcontracten stoppen. Terug naar ‘u zoekt het allemaal zelf maar uit.’ Dat men daardoor de onzekerheid van mensen verder vergroot, nemen ‘de premier van alle Nederlanders’ en z’n partij blijkbaar voor lief. Onzekerheid die aan mensen vreet, die aan onze samenleving vreet.

Onzekerheid die voor onze samenleving onhoudbaar is, en voor de Partij van de Arbeid onaanvaardbaar.

Daarom vechten we voor een fatsoenlijke arbeidsmarkt.

Een arbeidsmarkt waarop mensen niet de baantjes aan elkaar hoeven rijgen om thuis de eindjes aan elkaar te kunnen knopen, maar die mensen perspectief biedt, en meer zekerheid dan nu. Waarop mensen niet als kostenpost worden gezien, maar als grootste kapitaal. Een arbeidsmarkt waarop collega’s niet elkaars concurrenten worden gemaakt en niet tegen elkaar worden uitgespeeld, maar samenwerken.

Daarom probeert de PvdA een dam op te werpen tegen die doorgeslagen flexibilisering. Met de Wet Aanpak Schijnconstructies bijvoorbeeld, en met de Wet Werk en Zekerheid. Want het stoppen van de nu bestaande ‘flexverslaving’ is wat nodig is om de race naar de bodem op de arbeidsmarkt te stoppen. Een race naar de bodem waarbij steeds meer mensen dreigen kopje onder te gaan.