Iedereen moet leren van Brexit, ook wij - Main contents

Aan de Brexit heb ik een flinke kater overgehouden. Aan alle Britten is voorgehouden dat er een snelle uitweg is voor alle problemen. Oneliners, het roepen van de zijlijn en het voorhouden van schijnoplossingen lijkt inmiddels overal de nieuwe norm. Hiermee leiden we kiezers om de tuin. Iedereen wordt bovendien bozer en bozer wanneer de gemakkelijke weg een doodlopende weg blijkt. In een wereld waarin we steeds meer met elkaar te maken hebben is samenwerken dé manier om pragmatische oplossingen te vinden voor onze problemen. Juist als politici zouden we extra kritisch naar onszelf moeten kijken.

Van de realiteit worden we steeds meer afgestompt. Nu de Brexit realiteit is krijgen schreeuwers en populisten de verantwoordelijkheid die ze al zo lang proberen te ontlopen. Meteen wordt pijnlijk duidelijk dat de gouden bergen die zijn beloofd niet waar te maken zijn: de bijdrage aan Europa wordt toch niet besteed aan de gezondheidszorg, en het blijkt niet zomaar mogelijk de grenzen te sluiten voor seizoenarbeiders. Mensen voelen zich terecht bedrogen. Wie is er uiteindelijk de dupe van al dat populisme? Juist, de kiezer zelf.

In de agrarische sector is het niet anders. Er worden gouden bergen beloofd vanuit Brussel die er niet zijn. In de vakbladen lees ik dat er miljarden in Brussel zouden liggen om de schade te vergoeden die boeren hebben geleden door extreem weer zoals hagel of hevige regenval. In werkelijkheid gaat het om een verzekering, de premie kan daarbij voor een deel gesubsidieerd worden.

Of neem Natura2000. De knelpunten zouden in Brussel opgelost worden. Dat terwijl er geen draagvlak is om de Europese doelen voor natuurbescherming te veranderen, dit is keer op keer bevestigd. Daarentegen hebben nationale en lokale overheden flexibiliteit om in goed overleg met alle belanghebbenden de doelen van Natura2000 in te vullen. Ze blijven echter halsstarrig géén gebruik maken van de mogelijkheden. Brussel wordt in hun starheid aangewezen als excuus voor de eigen onkunde of onwil.

Echte problemen worden zo niet opgelost. Vaak hoor ik dat het goed is dat problemen in ieder geval worden benoemd. Doen we dat dan niet wanneer we genuanceerd naar het probleem kijken? Politici vallen over elkaar met de meest makkelijke oplossingen en de meest ongeloofwaardige beweringen. De gemakkelijke uitweg die te mooi is om waar te zijn, is dat helaas vaak ook.

Toch trekken ongenuanceerde makkelijke oplossingen de meeste aandacht, en tussen al dat kabaal wordt het redelijke geluid niet gehoord. Uiteindelijk komen we zo alleen maar nog meer tegen over elkaar te staan. Kijk maar eens wat er op dit moment in Groot-Brittannië gebeurt. Laat dit ons niet gebeuren in de agrarische sector. We kunnen beter samenwerken aan echte oplossingen en daarbij voorkomen dat we ons vervreemden van de consument. Niet altijd makkelijk, wel de beste optie.