Column Hart van Holland - week 5 - Main contents

Quota werken niet

In mijn woordvoerderschap over de langdurige zorg had ik niet veel te maken met Europa. Veel wet- en regelgeving over zorg is nationaal geregeld. Natuurlijk, als het gaat over nieuwe geneesmiddelen, of over onderzoek naar zeldzame ziekten, of de speurtocht naar een remedie tegen Alzheimer, dan wordt er over de grenzen heen gewerkt. Waar nodig wordt er op Europees niveau beleid afgestemd, en soms worden er wetten of afspraken gemaakt. We herinneren ons allemaal de dreiging rondom SARS, een ziekte die zich niets aan grenzen gelegen liet, onder andere doordat zoveel mensen zich per vliegtuig verplaatsen. Dan moet je ook over die grenzen heen werken aan een oplossing en een gezamenlijke aanpak. De regel dat Europa alleen regelt wat de landen alleen samen kunnen doen, (en de andere kant daarvan: dat de lidstaten zelf regelen waar zij zelf toe in staat zijn) heet het subsidiariteitsbeginsel. En hoe we omgaan met zorg voor ouderen of mensen met een beperking, is onderwerp van nationale wetgeving. Maar bij andere beleidsterreinen bemoeit Europa zich veel nadrukkelijker met wet- en regelgeving. Soms terecht, soms zeer onterecht. Zo had de Europese Commissie het plan opgevat om een quotum in te stellen voor vrouwen in raden van toezicht van beursgenoteerde bedrijven. Officieel gaat het om quota voor het ondervertegenwoordigde geslacht, maar meestal zitten er meer mannen in die raden van toezicht dan vrouwen. Als er niet 40 procent verdeling is, krijgt zo' bedrijf een boete. Nou ben ik een groot voorstander van een evenredige vertegenwoordiging. Maar tot in mijn tenen vind ik dit een onderwerp waar Europa verre van moet blijven. Daarnaast werken quota niet. Wie wil de excuustruus zijn? Bovendien is er in dit voorstel sprake van bemoeienis met private bedrijven. Daar werkt het zo dat als klanten het niet eens zijn met je beleid, dat ze ergens anders naar toe gaan. Daar hebben we geen EU voor nodig. We hebben geprobeerd dit voorstel tegen te houden als Nederland. Je kunt een gele kaart trekken en als er genoeg landen zijn die dat doen, moet Europa het voorstel heroverwegen. Helaas is dit niet gelukt. Terwijl iedereen in Nederland en in Europa zijn uiterste best moet doen het hoofd boven water te houden, gooit de Europese Commissie er hier nog maar eens een schepje bovenop. Deze week hebben we er een debat over met de minister. Ik ben voor alles democraat en weet dus ook wanneer we in de minderheid zijn, maar dat zal me er niet van weerhouden de argumenten over de bühne te blijven brengen dat dit een voorstel is dat de doelen die het nastreeft in essentie alleen maar tegenwerkt.