Nieuw succes in jacht op misstanden arbeidsmarkt - Main contents
Foto Flickr / naomimarcus
Mooi nieuws op de voorpagina van de Volkskrant vanochtend: 'PostNL buigt voor kritiek zzp'ers.' Het bedrijf is bereid haar pakketbezorgers een vaste baan aan te bieden. Nog geen twee weken geleden heb ik PostNL, na een eerder artikel in de krant, op radio en tv opgeroepen fatsoenlijk met de voor het bedrijf werkende pakketbezorgers om te gaan. Nu lijkt het daar dus van te gaan komen. Een nieuw succes in onze jacht op misstanden op de arbeidsmarkt.
Op papier zijn de pakketbezorgers zelfstandig, maar dan wel zonder alles wat daarbij hoort: ze mogen niet onderhandelen over hun tarief, hen wordt verteld welke bus ze met welke afbetalingsregeling moeten aanschaffen en welke kleding ze moeten dragen, ze kunnen hun eigen werk niet indelen enzovoorts. Allemaal zaken die volgens wet en rechtspraak horen bij het zijn van zzp'er (zelfstandige zonder personeel). Wat ze dan wel zijn? Eigenlijk gewoon werknemer. Maar dan zonder cao, zonder pensioenopbouw, zonder verzekering tegen ziekte en baanverlies en zonder allerlei andere zaken waar werknemers recht op hebben.
Hoewel schijnzelfstandigheid (want zo heet deze constructie) vaker voorkomt, is het unieke in dit geval dat een en ander was vastgelegd in een deal met de Belastingdienst. Het gemak van fiscus en werkgever (die zo dik 15 miljoen euro per jaar in z'n zak kon steken) gingen hier vóór het belang van de postbezorgers. En vóór dat van een fatsoenlijke arbeidsmarkt. Want hoewel 'schijnzelfstandigen' niets te verwijten valt en vooral zélf slachtoffer zijn (omdat ze vaak feitelijk geen andere keus hebben), bevordert een constructie als deze de 'race to the bottom' die al een tijdje op onze arbeidsmarkt aan de gang is. Een race die sommigen prima vinden, maar waar de Partij van de Arbeid zich altijd tegen zal blijven verzetten.
De PvdA staat voor een fatsoenlijke arbeidsmarkt. Een arbeidsmarkt waarop mensen niet de baantjes aan elkaar hoeven te rijgen om thuis de eindjes aan elkaar te kunnen knopen, waar mensen niet worden gezien als noodzakelijke kostenpost maar als het grootste kapitaal van een bedrijf, waar mensen perspectief wordt geboden. Je leeft niet om te werken immers, maar je werkt om (van) te leven. Uit onderzoek van de FNV bleek dat de pakketbezorgers bij PostNL uiteindelijk veelal minder verdienen dan 't wettelijk minimumloon. De reactie van PostNL dat dat niet zo is als je 'meer uren werkt, langere weken draait en minder vrij neemt' was veelzeggend. De PvdA heeft een andere oplossing: voer een minimumtarief in, waarvan de zzp'er zich kan verzekeren, pensioen kan opbouwen en kan leven. En waarmee we een dam opwerpen tegen de race to the bottom op onze arbeidsmarkt.