Europese Verkiezingen: Wiens Europa wordt het? - Main contents
De afgelopen twee weken was ik met Bastiaan Rijpkema (“conservatief federalist”) en Rinze Broekema (kandidaat Europarlement voor CU/SGP) in debat via wisselcolumns in het Nederlands Dagblad. Hieronder mijn eerste aandeel in het debat (column 2): Wiens Europa wordt het?
Ik ben het zeer met Bastiaan Rijpkema eens dat we moeten nadenken over de principiële vragen. Dat nadenken wordt alleen vaak belemmerd door grote woorden als soevereiniteit, superstaat, federalisme enzovoorts.
De werkelijkheid is dat we onlosmakelijk deel zijn van de Europese Unie en dat veel wezenlijke problemen alleen op dat niveau kunnen worden aangepakt. Internationale veiligheid, het vluchtelingenvraagstuk, klimaat en vervuiling, energie, natuur en sociale zekerheid, het zijn steeds meer Europese en zelfs wereldwijde kwesties. En wat men hier ook voor de bühne over zegt en hoe men het ook precies noemen: steeds meer wordt op Europees niveau geregeld. Maar laten we dat dan ook goed doen.
Europa moet niet de VS imiteren maar haar eigen gezamenlijkheid vinden. Maar ook de VS is niet als eenheid begonnen en kent intern grote verschillen. Dat hoeft dus geen bezwaar te zijn.
GroenLinks is niet altijd een fan geweest van deze vorm van Europese samenwerking. De geschiedenis begon met samenwerking rond Kolen en Staal en later Kernenergie - niet echt GroenLinks-thema’s. GroenLinks was niet voor een gezamenlijke Euro zonder gezamenlijk beleid. Maar we zijn wel heel erg voor het herontdekken van Europa als een waardenproject waarin alles draait om de bijdrage aan vrede, sociale gerechtigheid en duurzaamheid - de grote uitdagingen van onze tijd.
Ja, ik ben enthousiast over Europa als idee. Ik word niet vrolijk van de stroperige manier waarop we dat tot nu toe hebben georganiseerd. Ik word vooral heel ongelukkig van het gebrekkige democratische gehalte. Al het geraas over ‘meer of minder Europa’ leidt ons af van de vraag wiens Europa het eigenlijk is en of wij daar als Europese burgers iets over te zeggen hebben.
We hebben nu te maken met een schimmenspel tussen de verschillende landen en regeringen, de Europese Commissie en nog veel meer organen. Daar hebben de nationale parlementen weinig invloed op en het Europees parlement evenmin. Wat zou het goed zijn als de macht van de Europese Commissie rechtstreeks wordt gecontroleerd door het Europees parlement en dus door ons allemaal? Dat is geen federatie of superstaat, maar democratie! Het moet weer ons Europa worden.
(wordt vervolgd)