Weeklog Dennis de Jong: Europees Parlement, Open Up! - Main contents
Het Europees Parlement claimt als volksvertegenwoordiging een open instelling te zijn, maar dat valt in de praktijk vies tegen. Het EP doet net zo hard mee aan achterkamertjespolitiek. Hoog tijd dat het EP echt open gaat.
Deze week organiseerde ik samen met o.a. de VN en Transparency International een bijeenkomst in het EP over corruptiebestrijding. Tijdens die bijeenkomst was er ook kritiek op het EP zelf. Samen met vertegenwoordigers van de Europese Commissie onderhandelt het EP op dit ogenblik over verbetering van het transparantieregister voor lobbyisten. Naar verluidt, gaan die onderhandelingen niet goed en blijft het register gebaseerd op pure vrijwilligheid. Lobbyisten die er geen zin in hebben, registreren zich gewoon niet en hebben desondanks toegang tot alle Europese instellingen. Alleen lopen ze hun permanente pas mis. Het idiote is dat de onderhandelingen gevoerd worden door de leden van het Bureau van het EP, zeg maar het presidium. Die houden de vergaderstukken geheim, zelfs voor hun mede-parlementariërs. Het is wrang dat je over een onderwerp als transparantie zo geheim kunt doen, maar zo gaat het vaker in het EP. Het bureau heb ik al eerder de ‘black box’ van het EP genoemd. Daar wordt over van alles beslist, van huisvesting tot onkostenvergoedingen, maar je krijgt er als EP’er geen grip op, laat staan dat de burgers er iets over horen.
Een andere vorm van achterkamertjespolitiek zie je bij wetgeving. Eerst gaat alles heel transparant: het EP stelt een verslag op dat alle wijzigingsvoorstellen op een wet bevat. Daarna gaan de gordijnen echter dicht: de verantwoordelijke EP’ers onderhandelen achter gesloten deuren met vertegenwoordigers van de Raad van ministers. Na vaak maanden van onderhandelingen komt er een compromis uit en dat is het dan. Daarmee is de spannendste fase van het wetgevingsproces verworden tot achterkamertjespolitiek. Het zou hetzelfde zijn, als dat de Tweede Kamer zou besluiten de behandeling van wetsontwerpen van de Nederlandse regering voortaan achter gesloten deuren te gaan doen. Dat zou niemand aanvaarden, maar in het EP is het dagelijkse praktijk.
Het EP moet de deuren en luiken eens echt opengooien. Wees niet bang voor de media en de burgers. Als je niets te verbergen hebt, dan hoef je ook niets te vrezen.