Nog steeds de bloemetjes en de bijtjes | Nr 5, 2011 - Main contents

Mijn seksuele voorlichting op de basisschool was vrij anatomisch. We kregen een aantal dia’s te zien van lichaamsdelen die met chique namen werden aangeduid: de verwekking, de vrucht en vervolgens de baby. Ook werd er iets gezegd over verliefdheid tussen man en vrouw en dat het mooi was en dat je je er heel bijzonder en beetje in de war door ging voelen.

Ik voelde mij ook in de war. Want ik kon mijn lesbische gevoelens nergens aan spiegelen. Ik noemde het natuurlijk nog niet lesbisch, maar wist wel al heel vroeg dat ik meisjes leuker vond. Maar ik kon de link niet leggen met die biologieles. Ik was anders, dat was zeker. Met gym speelden de jongens zeelui en de meisjes waren allemaal zeemeerminnen. Ik vond er geen klap aan en snapte ook niet helemaal waarom de jongens zich zo aan het uitsloven waren en de meisjes zo overdreven lachten om hun grappen.

De middelbare school was ook geen openbaring voor mij. Het ging nu vooral over de voortplanting bij dieren. Gelukkig ging ik vaak naar de bibliotheek, want in de boeken op school herkende ik mezelf niet. In de bieb zocht ik naar een boek dat ging over liefde tussen twee vrouwen. Ik zocht en zocht en kwam uiteindelijk terecht bij een SM-boek voor vrouwen. Dat was het ook niet helemaal en een beetje geschrokken kwam ik thuis. Die avond hadden we gelukkig nog Albert Mol op de buis waar we allemaal erg om moesten lachen. Vooral als hij met een grijns iets ondeugends zei over Moeder C. Albert Mol was bijzonder, maar ook daarin herkende ik me niet.

Anno 2011 is het nog steeds slecht gesteld met de voorlichting. In Nederland besteedt ongeveer tweederde van de scholen geen aandacht aan homoseksualiteit (of seksuele diversiteit). En als er iets gebeurt, dan zijn het toch weer de verhalen over de bloemetjes en bijtjes in een biologieles en dat heeft echt niet veel te maken met voorlichting over seksuele diversiteit of het bevorderen van acceptatie. Ik kan me gewoon niet voorstellen dat we sinds mijn jeugd geen klap zijn opgeschoten. Vind je het gek dat een groot deel van de jeugd gechoqueerd is als twee jongens zoenen in Goede Tijden Slechte Tijden? Maar het ergste vind ik dat homoseksuele leerlingen het op school zo zwaar hebben. Schelden en pesten is schering en inslag, zelfmoordcijfers liggen veel hoger dan bij heterojongeren: de school is geen veilige omgeving voor LHBT’s.

Helaas is onlangs gebleken dat de minister van OCW en dit kabinet niet voornemens zijn om voorlichting over homo- en transseksualiteit verplicht te stellen. En dat is bijzonder teleurstellend. Ook omdat een meerderheid in de Tweede Kamer hier al sinds 2009 om vraagt. En scholen het blijkbaar ook niet uit zichzelf doen. Om de houding van scholieren ten aanzien van homoseksualiteit echt structureel te verbeteren is het noodzakelijk dat alle scholen echt werk gaan maken van goede voorlichting. Teken daarom onze petitie en vraag al je social media vrienden dat ook te doen. Het is tijd om deze verplichte voorlichting voor elkaar te krijgen. Teken via: www.coc.nl

Vera Bergkamp

Voorzitter COC Nederland

Als jullie willen reageren op mijn column of ideeën hebben, mail me dan: vera@coc.nl