Blog Nigeria #2 - Main contents
Vandaag heb ik een ontbijtmeeting met een mensenrechtenactivist; Mickael. Hij trekt fel van leer tegen de regering, Shell en andere oliebedrijven. Dit land is tot op het bot corrupt. Als jouw stam aan de macht is profiteer je mee, hebben ze geen macht, ben je rechteloos. Mensen in de Nigerdelta zien bar weinig terug van de enorme winsten die dankzij de oliewinning worden gehaald. Een parlementariër verdient hier meer dan de president van de Verenigde Staten. Ik krijg een filmpje te zien, opgenomen met een mobiel telefoontje, waarin een man tijdens een patrouille van het leger wordt doodgeschoten omdat hij een militant zou zijn. Geen haan die ernaar kraait. Het leger en politie werken in de Nigerdelta samen om militante groepen te bestrijden die ook een deel van de olieopbrengst willen hebben. Niemand heeft hier schone handen.
We gaan op bezoek bij een gemeenschap die leeft aan de kant van de rivier in Port Harcourt. We rijden naar een typische middenklasse-wijk in Nigeria. Tenminste, ze noemen het een middenklasse-wijk; het ziet eruit als een 'geüpgrade' sloppenwijk. Veel stenen huizen met een of twee kamers, maar ook een open riool, geen stromend water. We worden heel hartelijk ontvangen door de lokale 'Chief'. Elke wijk heeft z’n eigen Chief.
We maken een wandeling van een uur door de wijk waarin ik word bijgepraat over de problemen: torenhoge werkloosheid, ontbreken van goed onderwijs en gezondheidszorg maar bovenal de constante dreiging van sloop. De lokale gouverneur Amaechi heeft megalomane plannen met de grond naast de rivier. Eerder vanochtend zag ik al een filmpje van een sloopactie. Het leger geeft de mensen al dan niet namens de overheid een waarschuwing dat ze moeten vertrekken en een halve dag later worden hele wijken weggebulldozerd. Op papier moeten ze aanspraak kunnen maken op compensatie, maar dat is alleen een papieren realiteit. Als je protesteert word je doodgeschoten.
Deze mensen leven van de visvangst, hebben een extraatje door te handelen en weten een (flink) slaatje te slaan uit het illegaal aftappen van de oliepijplijnen van Shell. Even simpel als gevaarlijk. De handel in illegaal afgetapte olie is relatief groot. Het is een ware milieuramp voor het prachtige deltagebied.
Als ik aan het einde van de wandeling door de wijk zeg dat ik graag met de vrouwen wil spreken wordt het een beetje ongemakkelijk. Dat kan wel, maar ze vinden het maar een raar verzoek. Er komt een grote groep vrouwen opdagen die hun dagelijkse zorgen met me komen delen. Krachtige vrouwen, waarvan er veel een eigen business runnen. Na het gesprek met de vrouwen geven de mannen aan ook nog apart met mij te willen te spreken. Geestig. Een van de mannen legt uit: 'The women have to get back to work, but we have time to talk'. Juist, het is wel duidelijk wie hier het meeste werkt.
In de avond wandelen we met Mickael naar een restaurantje. Op mijn vraag of dat veilig is zegt hij: 'De kans dat je wordt overreden is vele malen groter dan de kans dat je ontvoerd wordt'. Dat is een hele geruststelling.
Lees ook