Het kraakt - Main contents

Debatten over en in de tijdelijke commissie, de successiewet, over duurzame bosbouw, over youngtimers, DSB, binnenvaart. En dan de stemmingen; de laatste voor het herfstreces. Op de lijst de antikraakwet waar Arie, naast al zijn beslommeringen over de AOW deze week, ook nog weer een bijdrage aan heeft geleverd. Arie in vak K (van kraken…). Maar direct na de stemmingen kraakte het: oproer op de tribune.

Dat was wat. Ik merkte al dat er onrust was op de tribune. De kamerbewaarders hadden al een paar keer gewaarschuwd dat men stiller moest zijn. Maar direct nadat de conclusie van de voorzitter was dat het wetsvoorstel over Antikraken is aangenomen barstte er een gejoel van jewelste los op de tribune. Daar moest natuurlijk snel wat aan gedaan worden en tijdens het ontruimen gingen de Kamerleden op verzoek van de voorzitter even naar de wandelgangen. Nou ja, konden we de indieners gelijk even feliciteren. Nu de Eerste Kamer nog.

Al die debatten op een dag laten je ook van het ene uiterste in het andere rollen. En dat is best wel eens spannend. Soms moet je echt een moment vinden om je hoofd leeg te maken, voordat je weer naar een volgend gesprek kan. Maar tot nu toe is dat gelukt. Ik denk maar zo: het is net een grote koek. Hapje voor hapje, maar op komt ie.

Maandag hebben we uitgebreid gediscussieerd over de successiewet. Buitengewoon ingewikkeld als het niet je dagelijkse kost is. De staatssecretaris, Jan Kees de Jager, zit op zo’n moment helemaal op zijn praatstoel. En hoe later het werd, hoe uitgebreider zijn voorbeelden. Deze staatssecretaris is een voorbeeld van een bestuurder die niet graag van papier praat. Hij doet heel veel uit zijn hoofd. Dat is knap, maar levert niet altijd de meest efficiënte tijdsbesteding op. Ik zit dan te luisteren en vraag me af of ik wat hij zegt niet al een keer eerder heb gehoord.

Vandaag een uitgebreid debat over de situatie bij de DSB. Een vreselijke toestand voor de persoon Dirk Scheringa, zijn medewerkers, maar ook al die klanten. Je zult voor het weekend maar net een beetje opgelucht zijn geraakt dat er een akkoord was om de hypotheeklasten te verlichten, staat dat nu ineens compleet op losse schroeven. Ik denk dat je dan wel door de grond kan zakken. Of je hebt geen baan, en ze vertellen je dat je maar beter ergens anders een rekening kan gaan openen. Ja hoe dan. Gelukkig heeft de minister vandaag toegezegd zijn uiterste best te doen voor mensen die nu nog echt in de knel zitten. En laten we hopen dat er morgen toch nog een spoor van hoop is voor de bank. Wat je er verder ook van vindt: van een faillissement wordt echt niemand beter, van een doorstart mag je nog verwachten dat de schade beperkt kan worden. We zullen het zien.

En nu dan reces. Volgende week heerlijk met Hennie uitwaaien aan zee. Even je hoofd leeg krijgen. Althans dat hoop ik. En dan het laatste stuk van de koek tot aan de Kerst. Heerlijk.

ernst