Lijststress - Main contents

Pfoe. Dat waren een paar weken. De weken waarin de kandidatenlijsten worden samengesteld. Dat leidt altijd tot grote stress bij de kamerleden. Kom ik wel op de lijst, en zo ja hoe hoog en die en die staat toch niet hoger dan ik. Je kent het wel. In elke organisatie die moet veranderen is dat soort stress.

De stressvolle weken worden in de regel afgesloten met een congres waarin de leden definitief mogen besluiten over de lijst. Dan kunnen afdelingen uit de regio nog proberen hun kandidaat hoger te krijgen, vrouwen een vrouw hoger, etnische groepen hun kandidaat, vakbondsleden iemand uit de vakbond, jongeren een jongere, noem maar op. Ik ben op plek 38 geplaatst en dat vonden sommige afdelingen te laag. Ik vind plek 38 in principe prima. Niet hoog maar ook weer niet te laag gezien de peilingen. Ik wilde alleen niet zakken op de lijst omdat een andere kandidaat naar boven moest.

Maar op zo'n congres zit je toch wel peentjes te zweten. Stel dat het iemand anders wel lukt om hoger te komen. etc etc. Aan de andere kant, zoveel scheelt het nou ook weer niet. Bovendien is er zoveel leven buiten de politiek als je even moet wachten. Maar goed, lijststress dus.

Uiteindelijk allemaal goed gekomen. Ik blijf op plek 38 en ga als een dolle en met veel plezier campagne voeren. Ook omdat ik zulke leuke en lieve mails, tweets, berichtjes en krabbels kreeg van mensen die me een leuk of goed politicus vinden. Zo is het echt ook een eer en leuk om volksvertegenwoordiger te zijn. En nog vier jaar te blijven.

Ik heb namelijk veel plannen voor een nieuwe periode in de kamer. De arbeidsmarkt voor jongeren, maar ook ouderen kan stukken beter en eerlijker. De zelfstandigen / freelancers zijn nu echt een macht van betekenis geworden. Nu is het ook tijd om van allerlei regelingen aan te passen zodat ze gewoon lekker kunnen werken zonder al te veel regelgedoe en goedkoop zich kunnen verzekeren.

Door het hoger onderwijs mag een flinke bezem zodat we opleidingen krijgen waar je echt veel leert, docenten die gewaardeerd worden en met ziel en zaligheid studenten de wondere wereld van de wetenschap kunnen laten kennen.

D'r moet ook nog een flinke bezem door de financiele sector. Voornemens om de klant centraal te stellen klinken heilig, goed en mooi, maar zien is geloven. En ik wil ze best een handje helpen door veel strakkere regels over hoe je de klant centraal stelt.

Enfin. Heel veel goeie zin dus, na die stressvolle weken. Ga eerst een klein weekje even weg uit Nederland. Boeken lezen, stukjes tiepen, ander eten proeven. Op 4 mei weer terug. Dan ben ik bij de dodenherdenking op de Dam. Belangrijk om te blijven herdenken. Op 5 mei debatten in Den Haag en Amsterdam about how it feels te be free (youtube dat geweldige nummer van Nina Simone eens: I wish I knew how it feels to be free).

En nu de zon in. Even stressless. Niet op zo'n schietstoel die je in de tv gidsen aangeprezen, nee.