Boris Jeltsin, onderzoekscommissie & treuzelend kabinet - Main contents

Boris Jeltsin is dood en begraven. Clichés genoeg over deze man: 'markant', 'charismatisch', 'onberekenbaar' en meer van die holle woorden. En dan waren er ook van die suffe beelden over de man. Gek toch, dat als iemand dood is, of afscheid neemt, de media toch allereerst grijpt naar de lulligste tv-opnames van iemand. Dus zagen we in de journaals vooral beelden van een dansende Jeltsin, een Jeltsin & Clinton in de slappe lach en een dronken Jeltsin. Het doet geen recht aan hem.

Een man als/op een tank

Ik herinner me Jeltsin het meest als een moedig politicus. Toen ik op 18 augustus 1991 aankwam op school -ik zat in het eindexamenjaar- hoorde ik daar van medeleerlingen dat er een communistische coup had plaatsgevonden in Rusland, dat toen nog de Sovjet Unie heette. De vrijdenkende en hervormingsgezinde partijleider Gorbatsjov was afgezet en gevangengenomen door conservatieve die-hards. De wereld hield z'n adem in. Ook wij op de middelbare school. Zou de Koude Oorlog weer herleven? Zou de dreiging van een kernoorlog weer oplaaien? Zouden de communistische leiders nu op het westen gaan schieten met nucliare wapens? Ik behoorde nog net tot een generatie die de dreiging daarvan ook echt had gevoeld. Bij het geluid van overkomende vliegtuigen dacht ik altijd: "Is het niet een kernrakket uit Rusland?" Zou die vrees nu toch waarheid worden?

Gelukkig was er Boris Jeltsin, de net verkozen liberalere president. Met een stem als tank, en een lichaam als een tank, beklom hij een tank. Pal voor het parlementsgebouw hield hij, vanaf de tank, lange redevoeringen en leidde het verzet tegen de coupplegers. Het leger koos zijn kant en de conservatieven bonden in, zodat Gorbatsjov bevrijd werd. Binnen een paar maanden werd de Sovjet-Unie ontbonden en was de Koude Oorlog definitief voorbij. Jeltsin was, terecht, een held. Nooit meer, sindsdien, heb ik bij het geluid van overvliegende vliegtuigen de vrees gehad dat het een kernraket uit Rusland kon zijn. Dat is mede de verdienste van Jeltsin. Zo herinner ik me hem.

In de parlementaire onderzoekscommissie!

Vanaf deze week zal mijn agenda nog drukker worden. Ik ben namelijk lid geworden van de nieuwe parlementaire onderzoekscommissie onderwijs. Die gaat onderzoek doen naar de onderwijsvernieuwingen van de afgelopen decennia, zoals het studiehuis en de basisvorming. Op die hervormingen is veel kritiek geweest, en soortgelijke kritiek is er nu weer op het zogenaamde 'Nieuwe Leren'. De komende maanden ga ik met een speciale commissie het land in, onderzoek doen en conclusies en aanbevelingen schrijven voor het toekomstig onderwijsbeleid. Een forse klus, maar erg interessant! Lees het nieuwsbericht hier.

Treuzelend kabinet

Deze week ook veel debatten met het nieuwe kabinet. Maar het is lastig met ze debateren. Op elke vraag die je stelt krijg je het antwoord: "Daar komen we over een paar maanden op terug." Het kabinet zit namelijk in z'n 100-dagen periode en wil weinig loslaten over de nieuwe plannen. Beetje saai voor de rest van de Kamer, dus. Maargoed, je zou kunnen stellen dat we ze die tijd ook even moeten gunnen- ze moeten de kans krijgen hun ideeen eerst een beetje uit te werken. En 100 dagen zijn natuurlijk zo voorbij. Maar helaas lijkt het niet bij die 100 dagen te blijven. Zo had ik vandaag bijvoorbeeld een debat met minister Cramer van Milieu. Toen ik haar vroeg naar de plannen voor schone energie, zei ze dat ze na die 100 dagen met een 'hoofdschets' gaat komen. Dit mooie woord betekent dat er dus ook na die 100 dagen niet echt iets concreets ligt, maar alleen een actieplannetje, een soort voorstudie van een plan, een soort voorpremiere van een try-out! We zullen dan nog steeds niet weten hoeveel geld er voor wordt uitgetrokken, en of dat genoeg is. Het is en blijft dus allemaal erg vaag en vrijblijvend. Je vraagt je af wanneer het kabinet echt gaat regeren.