Fransen, Ieren en oude bekenden - Main contents
Vanavond geen brie, stokbrood, French Fries en Mireille Mathieu in de Cd-speler. Frankrijk is vandaag de vijand. Ik heb over het algemeen niet zoveel met voetbal. Clubvoetbal interesseert me bijvoorbeeld niets. Als mij naar een favoriete club wordt gevraagd mompel ik plichtmatig ´Feyenoord´, vanuit de gedachte dat ik Rotterdamse wortels heb. Het is anders met landenvoetbal. Dat boeit me dan weer wel. Langzaam ontdooit gedurende een WK of EK dan mijn scepsis tegen oranjeversierselen, oranjewelpjes en oranje tompouces. Uiteindelijk geef ik me er aan over, wat meestal snel wordt afgestraft doordat Nederland uit het toernooi wordt geknikkerd. Afgelopen maandag heb ik natuurlijk ook naar Nederland-Italie gekeken, en ben -net als heel Nederland- verschrikkelijk overmoedig. Nederland wordt natuurlijk Europees Kampioen en Frankrijk verwerken we vanavond tot ratatouille. We zullen zien!
De Ieren en hun referendum
Vandaag is ook op ander vlak belangrijk. Ergens vanmiddag wordt het duidelijk wat Ierland heeft gestemd. Hebben ze per referendum vóór het nieuwe Europese verdrag gestemd, of tegen? Een spannend moment, want als de Ieren tegen stemmen, zal een deel van de onderhandelingen opnieuw moeten. Hoewel het een belangrijke dag voor Europa is, valt er vrijwel niets over te lezen en te zien in Nederland. Opvallend toch hoe oppervlakkig een deel van de Nederlandse journalistiek met Europa omgaat. Toen er drie weken geleden een debat was over het wel of niet houden van een referendum over het verdrag in Nederland was er vrijwel geen journalist die er iets over schreef of uitzond, en ook het debat over het verdrag zelf kreeg nauwelijks aandacht. Daarbij gaat het mij er niet om dat of de voorstanders of de tegenstanders aan het woord komen, maar dat het debat tussen hen wordt getoond. Ik weet het, het is niet zo kies om als politicus journalisten aan te spreken, maar hier laten de meesten hun taak gewoon liggen.
En verder
Veel debatten gehad deze week. Over de postwet, over de stakende buschauffeurs, over de luchtkwaliteit in steden enzovoort. Deze weken en maanden ben ik echter ook veel in mijn ouderlijk huis, in Nieuwkoop. Mijn moeder is ernstig ziek, en ik ben daar in het weekend, en meestal op vrijdag en maandag. Een gekke tijd, want hoewel de ziekte verdrietig is, ben ik de afgelopen jaren nog nooit zo vaak bij haar geweest als nu. Regelmatig trekken we er met de rolstoel op uit. Afgelopen zondag hebben we drie uur lang door de Meije gelopen, een prachtig pittoresk lintdorp in het Groene Hart. Gek om weer zoveel in het dorp te zijn waar ik ben opgegroeid. Ik kom, samen met mijn moeder, allemaal mensen tegen die ik nog van vroeger ken. Klasgenoten met kinderen op hun arm, juffrouwen van de basisschool, de 85-jarige oude huisarts. Een waardevolle tijd. Morgen er weer heen.