Het spel is op de wagen - Main contents
15 mei 2007
De Raad voor Algemene Zaken en Buitenlandse Betrekkingen, de zogenaamde Razeb, is de maandelijkse EU bijeenkomst van ministers van Buitenlandse en Europese Zaken. Alleen in augustus wordt er niet vergaderd, dus wij zien elkaar minstens elf keer per jaar, want soms is er ook een extra vergadering. In april, juni en oktober is de vergaderlocatie Luxemburg, de rest van het jaar Brussel. Beide vergaderlocaties zijn trouwens lelijke bunkers, waar niemand voor z’n lol langer dan een half uur zou vertoeven.
Gisteren was Brussel aan de beurt. De vergadering wordt voorgezeten door de Minister van Buitenlandse Zaken van het voorzitterschap, nu de Duitser Frank-Walter Steinmeier. Wij zitten in een grote zaal met rondom tolkencabines. De vergadertafel is niet helemaal rechthoekig, heeft wat weg van een trapezium, waarschijnlijk om er zevenentwintig maal twee ministers, plus commissie, plus voorzitterschap, plus raadssecretariaat een plaats te geven. Omdat de zaal zo groot is, heeft iedere delegatie een tv scherm voor de neus, waarop te zien is wie op dat moment het woord voert.
Alle ministers gebruiken de vergadering om ondertussen ook te overleggen met collega’s, soms onder vier ogen, soms met ambtenaren. Dat gebeurt meestal twee verdiepingen hoger in het gebouw, in de zogenaamde delegatiekamers. Daar zit het secretariaat van ieder land en er is voor ieder land een kleine vergaderzaal. Maxime Verhagen en ik wisselen elkaar af in de vergadering en voeren om en om ook gesprekken met collega’s of met bezoekende delegaties. Zo gebruiken we onze tijd zeer nuttig. Ik spreek lang met mijn nieuwe Finse collega over de Nederlandse inzet bij de zoektocht naar een nieuw Europees Verdrag. Punt voor punt noem ik onze wensen, zoals gemeld in de brief aan de Tweede Kamer van 19 maart. Bij ieder punt stelt zij uitvoerig vragen, kijkt passend moeilijk als zij denkt dat ons standpunt tegen het belang van Finland ingaat en is passend ontspannen als onze standpunten samenvallen. Natuurlijk doe ik hetzelfde, dus na een uur weten wij precies van elkaar waar wij staan. Daarmee zijn we weer een stapje verder op weg naar een mogelijk akkoord tijdens de Europese Raad van juni. Al zal dat een hele toer worden, want de standpunten liggen ver uiteen, met name tussen die landen die het grondwettelijk verdrag al hebben goedgekeurd en diegenen die het hebben afgewezen of het op de plank hebben laten liggen.
Je merkt dat in de Razeb de spanning langszaam toeneemt, nu de Top met rasse schreden nadert. De zaak komt ook echt in een stroomversnelling nu duidelijk is wie de komende vijf jaar in Frankrijk de lakens uitdeelt. Vandaag wordt President Sarkozy formeel geïnstalleerd en gaat hij meteen naar Berlijn om met Bondskanselier Merkel te spreken. Je hoeft geen helderziende te zijn om te raden dat het nieuwe Verdrag bovenaan de agenda zal staan. Ondertussen heeft Sarkozy ook al met Tony Blair gesproken en als je de pers moet geloven waren de heren het in grote lijnen eens over het verdrag. Dat maakt het spel interessant, want Blair en Merkel verdedigen toch tegengestelde posities. Immers, Duitsland heeft het Grondwettelijk Verdrag goedgekeurd en zal trachten er zoveel mogelijk van overeind te houden, terwijl het Verenigd Koninkrijk nogal wat in het verdrag gewijzigd wil zien. Wij zullen er zelf in ieder geval heel hard aan moeten trekken, want uiteindelijk moet iedereen zijn eigen boontjes doppen. Hoe het ook zij, het spel is op de wagen.