Forza Nederland - Main contents
30 mei 2007
De Nederlandse ambassades in het buitenland zijn natuurlijk ook een beetje ons visitekaartje. Daar komen mensen vaak voor het eerst in aanraking met ons land en dan is het goed als ons land ook herkenbaar wordt vertegenwoordigd, niet alleen door de mensen die er werken, maar ook door de gebouwen zelf. Bovendien heeft Nederland wereldfaam als land van moderne architectuur. Daarom kiezen wij ervoor, daar waar het kan, aansprekende Nederlandse architecten onze ambassades te laten (ver)bouwen.
Onlangs heb ik de grondig verbouwde ambassade in Rome mogen openen. Een gewaagd ontwerp van Jan Pesman, die bij de uitwerking samenwerkte met de Italiaanse architect Claudio Catucci. Het hoofdgebouw van de ambassade is omgetoverd in een hypermodern kantoorgebouw bedekt met Cor-Ten stalen platen (die prachtig roesten) en van binnen uitgekiend belicht heerlijk licht door een kiene open constructie van het dak. De zijvleugel, in de stijl van een typische Romeinse fin-de-siècle palazzetto, is in oude glorie hersteld. Of liever gezegd: heeft door de opknapbeurt en het aparte contrast met het hoofdgebouw eindelijk glorie gekregen. Want in de vele, vele jaren dat ik al op de ambassade kom, was mij die zijvleugel nog nooit zo opgevallen, zó werd deze meegesleurd in de algehele karakterloosheid van het oude gebouw.
De opening was een echt feest, waarbij het muziekcorps van de Marechaussee vóór en tijdens het officiële gedeelte voor mooie muziek zorgde, inclusief het spelen van de volksliederen. Vervolgens kwamen de dames van de ‘levende jukebox’ het overnemen en werden we de hele avond lang getrakteerd op een prachtige aaneenschakeling van evergreens, met veel humor gebracht. Italianen en Nederlanders hadden een geweldige avond en bleven allemaal ongewoon lang plakken. Het feest werd mogelijk gemaakt door sponsors uit de zakenwereld, die er ook goede mogelijkheden in zagen om zakelijke contacten tot stand te brengen. Ook culturele contacten vonden uitvoerig plaats, wat eveneens de bekendheid van Nederland in Italië ten goede komt. Al met al een zeer geslaagde avond, die prima bijdroeg aan ‘Holland-promotie’.
Overigens verdient die promotie wel enige nadere aandacht, ook van de Nederlandse politiek. In Italië woedt een discussie over ethische kwesties, zoals het homohuwelijk en adoptie door homoparen. Nederland wordt vaak door tegenstanders van vooruitstrevende ontwikkelingen als afschrikwekkend voorbeeld genoemd van ontspoorde morele moderniteit. Pier Ferdinando Casini, oud- parlementsvoorzitter en huidig leider van de christendemocratische UDC, bezondigt zich hier regelmatig aan. Om zijn zeer katholieke agenda te bevorderen, riep hij dat er in Nederland een officieel goedgekeurde pedo-partij is. Waarmee hij maar wil aangeven Dit om maar weer eens aan te geven dat als je begint met homo’s rechten te geven, je bijna automatisch bij het officieel goedkeuren van pedofilie uitkomtzou uitkomen.. Zo bruin worden ze zelden gebakken! Maar wel in Italië. Marcello Pera, senator van Forza Italia, eveneens onderdeel van de Europese Christendemocraten, beweert niet alleen dat een pedofielenpartij in Nederland officieel erkend is, maar dat polygamie in Nederland bij wet is toegestaan.
Italianen zijn slim genoeg om zelf hun politieke keuzen te maken. Daar houden ze net zo min van buitenlandse betweters als wij, grazie mille! Maar als Nederland ten onrechte wordt zwartgemaakt en wordt gebruikt als instrument in de Italiaanse politiek, moeten wij er alles aan doen de feiten goed voor het voetlicht te brengen. Egbert Jacobs, de Nederlandse ambassadeur in Rome, zit als een bok op de haverkist en schrijft meteen een brief aan diegene die weer eens onzin over Nederland vertelt. Maar gelet op de regelmaat waarmee nu broodjes aap over Nederland worden verkocht - en niet door de minste politici - hebben wij de Italiaanse media nu rechtstreeks benaderd. Afgelopen zaterdag verscheen een brief van ambassadeur Jacobs in de Corriere della Sera. Wij mogen immers niet zomaar laten gebeuren dat de goede naam van ons land voortdurend te grabbel wordt gegooid door politieke opportunisten.