BemoeiZucht Pikken? - Main contents

BZP.

1-benzylpiperazine.

Ik had er ook nog nooit van gehoord. Plots verplicht Europa ons dit stofje dat een stimulerende werking heeft te verbieden. Dat is een unicum.

Het drugsbeleid was altijd een nationale aangelegenheid. En dat is maar goed ook. Nederland moet namelijk de vrijheid hebben om te experimenteren met medicinale drugsverstrekking aan junks of om het softdrugsgebruik te kunnen gedogen, zoals nu het geval is.

Toch werd ik erg nieuwsgierig waarom juist dit stofje zo nodig verboden moet worden.

De antwoorden waren ontluisterend. Men heeft een risicoanalyse uit laten voeren en er bleek onvoldoende wetenschappelijk bewijs te bestaan over de aan BZP verbonden risico's. Geen argument dus om het te verbieden. Maar Brussel is niet voor één gat te vangen. Onder verwijzing naar het voorzorgsprincipe, wat inhoudt dat we het voor de zekerheid maar verbieden en de stelling dat het stofje geen medische voordelen biedt, verbiedt Europa zonder blikken of blozen BZP.

Op grond van deze kromme redenering wil de Nederlandse regering dit voorstel overnemen. Mijn vraag of er ongelukken zijn gebeurd met BZP of wellicht in de toekomst te verwachten zijn, werd met een stellig ‘nee’ beantwoord. Maar volgens het kabinet is dit ‘niet relevant voor de afweging om navolging te geven aan het besluit van de Raad van de Europese Unie’.

Maar als (potentiële) ongelukken en bekende risico’s niet relevant zijn bij het verbieden van een vorm van drugs, wat is dan nog wel relevant?

Ik heb nog maar wat verder gevraagd. Wat is er eigenlijk mis met het Nederlandse beleid ten aanzien van BZP? Het antwoord: “Met het Nederlands beleid ten aanzien van BZP is niet veel mis, gezien het geringe gebruik van het middel en de huidige juridische status.” Ter informatie: BZP valt nu onder de geneesmiddelenwet.

Waarom nemen we klakkeloos een Europees verbod op dit stofje over als het Nederlandse beleid al in orde is en het bovendien in Nederland amper gebruikt wordt?

Accepteren dat Europa BZP gaat verbieden, is een erkenning dat Europa iets te zeggen heeft over ons drugsbeleid. Misschien zelfs wel een opmaat naar een Europees drugsbeleid waarbij Europa Nederland vertelt wat ze wel en niet mag.

Klakkeloos akkoord gaan met een onzinnig verbod is niet de manier om het Nederlandse drugsbeleid te verdedigen. Woensdag is de Kamer aan zet. Ik ben benieuwd of de andere partijen samen met mij Nederland willen verdedigen tegen de Brusselse bemoeizucht.