30 sep 2009

Source: A.J. (Arend Jan) Boekestijn i, published on Wednesday, September 30 2009.

AO Uitfasering Hulp

  • 1. 
    Beëindiging van hulp is volgens koenders alleen maar nodig door
  • a. 
    bereiken middeninkomenstatus
  • b. 
    effectieve hulp niet mogelijk door lokale politieke situatie
  • c. 
    effectieve hulp niet mogelijk door lokale veiligheidssituatie
  • d. 
    andere donoren zijn effectiever

Dat klopt niet. Beeindiging zou ook een gevolg kunnen zijn van beperkte absorptiecapaciteit of zelfs ernstige vorm van hulpverslaving. Waarom spreekt de Minister daar niet over?

    • 1. 
      Er is slechts kwalitatief onderzoek gedaan. Kwantitatief onderzoek is hier erg interessant. Waarom stopte de hulp, wat was het effect van de hulp etc.
    • 2. 
      Aanbeveling: bij elke donorrelatie ook expliciet een exit strategie formuleren en die meedelen. De bedoeling is dat het land op dat en dat moment op eigen benen kan staan c.q. geld kan lenen op de kapitaalmarkt
  • 3.

De relatie die de Minister legt tussen politieke OS en de verwezenlijking van MDG doelstellingen is gevaarlijk. Het hele MDG circus is namelijk vastgelopen. En wat voor zin heeft het om politiek te bedrijven met een project dat van het begin een non-flyer was?

    • 4. 
      Volgens de Minister leidt begrotingssteun niet tot moeilijke uitfaseringssistuaties. Daar geloof ik geen bal van. Afbouwen en hulpverslaving bijten elkaar
    • 5. 
      Minister stelt dat Nederland helemaal niet meer invloed koopt door grotere bedragen aan hulpgelden beschikbaar te stellen. Hij herkent zich daar niet in. Dat is onzin. Ik kan gedocumenteerd aantonen dat dat wel het geval is in Zuidsoedan, en het grote Merengebied. Nederland dacht daar als honest broker in een moeilijk gebied iets te kunnen doen. Parallel met de theorie van Thorbecke in de 19e eeuw over de onbaatzuchtige bemiddelaarfunctie van een middelgroot land dat voor niemand een bedreiging vormt. Trouwens in Afghanistan en de G-20 speelt het ook.
    • 6. 
      Hoe zit het met de consistentie. In Sri Lanka stoppen wij vanwege de blijvende stagnatie van het vredesproces en het opnieuw oplaaien van het conflict. Dat geldt eigenlijk ook voor Rwanda en Oeganda met hun interventie in Oost-Congo. Waarom gaan we daar wel door?
    • 7. 
      Een vraag over Kaapverdie. Waarom gaat zo goed met dat land? Niet door OS maar door Chineze families. Waarom wordt de private sector development geïntensiveerd gedurende de transitiefase? Waarom niet eerder?
    • 8. 
      Waarom wilt U wel streng worden indien MDG doelen niet worden gehaald en niet als verkiezingen worden gemanipuleerd zoals in Rwanda?

Ben geschokt dat er altijd weer argumenten worden gevonden om meer hulp te geven en niet uit te faseren. En ook dat hulpverslaving niet wordt genoemd. Het is dus echt een taboe en daar betaalt Afrika de prijs voor.