Kandidaat Barroso - Main contents
Frans Timmermans schrijft over de voordracht van Commissievoorzitter Barroso: “Het zal voor Barroso in het EP trouwens geen appeltje-eitje worden, want hij zal hard aan de slag moeten om de noodzakelijke meerderheid achter zijn benoeming te krijgen.”
Het is begrijpelijk dat het nieuws over de Europese Raad vooral in het teken stond van de discussie over de opvolging van Barroso door Barroso. Het is een duidelijke kwestie, zo’n voordracht en het gaat over personen, dus enige publieke en journalistieke belangstelling is gegarandeerd. Bovendien is het nogal bijzonder dat een Commissievoorzitter een tweede termijn blijft, dus dat er bij het lijdend voorwerp zelf enige over het afgelopen jaar uitgesponnen nervositeit was, hoeft ook niemand te verrassen.
De Europese Raad was unaniem van oordeel dat Barroso voorgedragen kan worden voor benoeming door het Europese Parlement. Men concludeerde dat met enige terughoudendheid, omdat het EP hierin het laatste woord heeft en het EP in nieuwe samenstelling nog niet vergaderd heeft en zich dus nog niet over de kwestie heeft kunnen buigen.
Het zal voor Barroso in het EP trouwens geen appeltje-eitje worden, want hij zal hard aan de slag moeten om de noodzakelijke meerderheid achter zijn benoeming te krijgen. Barroso’s eigen conservatieven van de EVP zijn vóór, de Groenen zijn tegen, de socialisten zijn grotendeels tegen, de liberalen zijn verdeeld. Hoe de veelkleurige ballenbak van (extreem)rechts tegen de kwestie aankijkt, is mij onbekend, al was het maar omdat uit die hoek geen eensluidende positie te verwachten is. Maar het lijkt mij niet waarschijnlijk dat Barroso met hun steun aan zijn nieuwe Commissie wil beginnen. Hij zal dus moeten trachten op basis van zijn plannen de twijfelaars op links en in het midden te overtuigen.
Hier doet zich wel een probleem voor. Het EP zal van hem willen horen hoe hij de werkloosheid te lijf wil gaan, hoe hij Europa veiliger, duurzamer en sterker wil maken. Hij zal daar graag op in willen gaan, maar namens wie zegt hij dat dan? Zijn nieuwe Commissie is er nog niet en dit college zal toch het programma moeten opstellen waarmee het aan de slag wil gaan de komende vijf jaar. Daar kan Barroso niet al te zeer op vooruit lopen, want hij is geen president naar Franse of Amerikaanse snit, hij is de voorzitter van een college - althans, dat zou hij moeten zijn. Ik ben benieuwd hoe het EP hier mee om denkt te gaan.
Overigens heb ik mij verbaasd over de felheid waarmee sommige socialisten zich tegen de voorzichtige politieke voordracht van Barroso hebben uitgesproken. In de eerste plaats omdat daarmee de indruk wordt gewekt alsof de Commissievoorzitter allesbepalend zou zijn voor koers en richting van de EU in de komende jaren. Dat is een schromelijke overschatting van de rol van de voorzitter en van de positie van de Commissie in het krachtenveld met (Europese) Raad en EP. De drie instellingen bepalen samen de koers, waarbij de leiding toch vooral ligt bij de Europese Raad, met het EP in een steeds invloedrijker rol, zoals ook bleek tijdens het Franse voorzitterschap, toen Sarkozy heel nadrukkelijk het EP betrok bij de grote beslissingen.
In de tweede plaats vind ik het vreemd dat er zoveel lawaai wordt gemaakt, zonder dat men zelf bereid of in staat is een alternatieve kandidaat voor te dragen. Wat is dan eigenlijk de boodschap? We lusten hem niet, stuur ons een andere christendemocraat? Wat is dat voor rare politiek?
Vandaag bereikte mij overigens het trieste bericht van het overlijden van Karel van Miert. Een sociaaldemocraat met grote verdiensten voor Europa, die nooit zijn missie vergat en leefde bij het motto van Jean Jaurès: "C'est en coulant vers la mer que le fleuve reste fidèle à sa source". Dank voor alles wat ik van je heb geleerd en dank voor de vriendschap.
Meer informatie
Read more ...