Evangelische Volkspartij (EVP) - Main contents

De EVP was een progressief-christelijke partij i. De partij werd opgericht in maart 1981 als fusie van de Evangelische Progressieve Volkspartij (EPV) en een deel van de werkgroep Niet bij Brood Alleen (NBBA) van het CDA i. In maart 1991 hief de partij zich op om op te gaan in een progressieve partij zonder christelijk signatuur, GroenLinks i.

De EVP had van 1982 tot 1986 1 zetel in de Tweede Kamer. De partij maakte deel uit van de oppositie ten tijde van het kabinet-Lubbers I i.

Bekende personen binnen de EVP waren Cathy Ubels i en generaal-majoor Chiel von Meyenfeldt.

De EVP stelde zich open voor al dan niet kerkelijk gebondenen die wilden meewerken aan de 'evangelische overdracht' om een samenleving op te bouwen waar gerechtigheid, en dus vrede en solidariteit zouden heersen. De bijbel, en met name de Bergrede van Jezus, vormde hiervoor de inspiratiebron.

Aanvankelijk legde de partij vooral nadruk op het streven naar vrede en ontwapening, met name waar het kernwapens betrof. De partij had een zeer kritische houding tegenover het defensiebeleid van de regering i maar was op sociaaleconomisch terrein tamelijk gematigd.

Ondanks de evangelische inspiratie kwamen de standpunten over ethische kwesties als abortus, euthanasie of homoseksualiteit overeen met die van andere linkse partijen. Een gedegen onderbouwing hiervoor ontbrak; Cathy Ubels zei ooit in een interview: "wij doen niet aan theologie".

• * 

  (Nog) niet beschikbaar

In oktober 1970 richtten enkele uit de ARP getreden 'christen-radicalen' de Evangelische Solidariteitspartij (ESP) op. Voorman daarvan was J.P. Feddema. Deze partij werd in 1978 omgevormd tot Evangelische Progressieve Volkspartij (EPV).

De EVP ontstond in maart 1981 uit een fusie van de EPV en een deel van de werkgroep Niet bij Brood Alleen (NBBA) van het CDA. De concrete aanleiding voor de oprichting van de EVP was de totstandkoming van het CDA in oktober 1980, waarbij vooral de te behoudende koers wrevel opwekte. De werkgroep NBBA stelde de EPV voor om gezamenlijk een partij op te richten die de basis van het evangelie wilde combineren met een meer progressieve/radicale invalshoek.

Een eerste poging om een Kamerzetel te bemachtigen mislukte in 1981, maar bij de vervroegde verkiezingen in 1982 i had men wel succes. Tijdens het kabinet-Lubbers I i van 1982 tot 1986 had de partij één zetel in de Tweede Kamer. Het ledental steeg met ruim duizend leden.

Ondanks deze ontwikkelingen raakte de partij spoedig verdeeld. Een stroming in de partij, met onder anderen Feddema, pleitte voor radicalisering en wilde net als de PSP een derde weg inslaan tussen kapitalisme en communisme. Anderen in de partij verzetten zich daartegen. Daardoor ontstond een strijd tussen de radicale en de meer behoudende vleugel in de partij, die uiteindelijk beslecht zou worden in het voordeel van de radicalen.

In maart 1991 hief de partij zich op, nadat ze in 1989 was opgegaan in een progressieve partij zonder christelijke signatuur, GroenLinks i. Bij de verkiezingen van 1989 i stond de eerste kandidaat van de EVP op een onverkiesbare elfde plaats; Groenlinks behaalde 6 zetels.

Bij de verkiezingen van 1989 kwamen PSP, CPN i en PPR i onder de naam GroenLinks voor het eerst met een gezamenlijke lijst en een gemeenschappelijk programma. De EVP sloot zich hierbij aan. De vooruitzichten bij een zelfstandige deelname bij de Kamerverkiezingen waren nihil. De EVP zou naar haar mening binnen GroenLinks voldoende weerklank vinden voor haar beginselen, maar miste aanvankelijk de erkenning van het evangelie.

Nadat het platform voor Evangelie en Politiek, verbonden met GroenLinks, was opgericht was een grote meerderheid van de EVP-leden voor opheffing. Eind 1990 werd het samenwerkingsverband omgezet in de nieuwe partij GroenLinks en in 1991 hieven de oude partijen zich op.

Cathy Ubels nam namens de partij in de Tweede Kamer plaats, hoewel de nummer twee van de partij, generaal-majoor Chiel von Meyenfeldt, bekender was.

Cathy Ubels (1928-2015) was via de Anti-Revolutionaire Partij (ARP) i en het CDA bij de EVP gekomen. Zij was in 1982 en 1986 lijsttrekker van de EVP en in de tussenliggende periode Tweede Kamerlid en fractievoorzitter van de eenpersoonsfractie van de EVP. Eerder was zij gemeenteraadslid in Dokkum (1975-1982).

Hoewel Cathy Ubels namens de partij in de Kamer zitting nam, waren vrouwen in de EVP ondervertegenwoordigd.

Meer over

Kijk voor meer informatie over de EVP op de website van het Documentatiecentrum Nederlandse Politieke Partijen.