Verordening 2019/472 - Meerjarenplan voor bestanden die worden gevangen in de westelijke wateren en daaraan grenzende wateren en voor de visserijen die deze bestanden exploiteren - Hoofdinhoud

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 83/1

In het Verdrag van de Verenigde Naties inzake het recht van de zee van 10 december 1982, waarbij de Unie partij is, zijn instandhoudingsverplichtingen vastgesteld, onder meer betreffende het behoud of het herstel van populaties van geoogste soorten op een niveau dat de maximale duurzame opbrengst (MDO) kan opleveren.

Tijdens de top van de Verenigde Naties inzake duurzame ontwikkeling die in 2015 in New York heeft plaatsgevonden, hebben de Unie en haar lidstaten zich ertoe verbonden om tegen 2020 het oogsten van vis doeltreffend te reglementeren, een einde te maken aan overbevissing, aan illegale, ongemelde en ongereglementeerde visserij en aan destructieve visserijpraktijken, en wetenschappelijk gefundeerde beheersplannen uit te voeren teneinde de bestanden in zo kort mogelijke tijd te herstellen tot op zijn minst het niveau dat de door hun biologische kenmerken bepaalde MDO kan opleveren.

Bij Verordening (EU) nr. 1380/2013 van het Europees Parlement en de Raad (3) zijn de regels van het gemeenschappelijk visserijbeleid (GVB) vastgesteld in overeenstemming met de internationale verplichtingen van de Unie. Het GVB moet bijdragen tot de bescherming van het mariene milieu, tot het duurzame beheer van alle commercieel geëxploiteerde soorten en in het bijzonder tot het bereiken, uiterlijk in 2020, van een goede milieutoestand, als vastgesteld in artikel 1, lid 1, van Richtlijn 2008/56/EG van het Europees Parlement en de Raad (4).

Het GVB heeft onder meer ten doel te garanderen dat visserij en aquacultuur uit ecologisch oogpunt duurzaam zijn op de lange termijn, de voorzorgsbenadering toe te passen bij het visserijbeheer en een ecosysteemgerichte benadering van het visserijbeheer ten uitvoer te leggen.

Met het oog op de verwezenlijking van de GVB-doelstellingen moeten instandhoudingsmaatregelen zoals meerjarenplannen, technische maatregelen, en maatregelen inzake de vaststelling en toewijzing van de vangstmogelijkheden, zo nodig met elkaar gecombineerd, worden vastgesteld.

Op grond van de artikelen 9 en 10 van Verordening (EU) nr. 1380/2013 moeten meerjarenplannen gebaseerd zijn op wetenschappelijke, technische en economische adviezen. Overeenkomstig die artikelen dient het bij deze verordening vastgestelde meerjarenplan (hierna „het plan” genoemd) doelstellingen te omvatten, alsmede kwantificeerbare streefdoelen met duidelijke tijdschema's, instandhoudingsreferentiepunten, vrijwaringsmaatregelen en technische maatregelen die beogen ongewenste vangsten te voorkomen en te beperken en de impact op het mariene milieu tot een minimum terug te dringen, in het bijzonder op kwetsbare habitats en beschermde soorten.

In deze verordening moet rekening worden gehouden met de beperkingen in verband met de grootte van de vaartuigen van de ambachtelijke en kustvisserij die in de ultraperifere gebieden worden gebruikt.

Met het „beste beschikbare wetenschappelijke advies” wordt bedoeld: openbaar beschikbaar wetenschappelijk advies dat wordt ondersteund door de meest actuele wetenschappelijke gegevens en methoden en dat is uitgebracht of beoordeeld door een onafhankelijke wetenschappelijke instantie die is erkend op het niveau van de Europese Unie of op internationaal niveau.

De Commissie dient voor de bestanden die binnen de werkingssfeer van het plan vallen, het beste beschikbare wetenschappelijke advies in te winnen. Zij sluit daartoe memoranda van overeenstemming met de Internationale Raad voor het onderzoek van de zee (ICES). Het wetenschappelijke advies van met name de ICES of van een soortgelijke onafhankelijke wetenschappelijke instantie die is erkend op het niveau van de Unie of op internationaal niveau dient gebaseerd te zijn op het plan en dient in het bijzonder FMDO-bandbreedtes en biomassareferentiepunten (MDO Btrigger en Blim) te vermelden. Die waarden dienen te worden vermeld in het desbetreffende bestandsadvies en, in voorkomend geval, in andere openbaar beschikbare wetenschappelijke adviezen, waaronder bijvoorbeeld adviezen met betrekking tot gemengde visserij van met name de ICES of van een soortgelijke onafhankelijke wetenschappelijke instantie die is erkend op het niveau van de Unie of op internationaal niveau.

In Verordeningen (EG) nr. 811/2004 (5), (EG) nr. 2166/2005 (6), (EG) nr. 388/2006 (7), (EG) nr. 509/2007 (8) en (EG) nr. 1300/2008 (9) van de Raad zijn regels vastgesteld voor de exploitatie van het noordelijke heekbestand, de bestanden van heek en langoustines in de Cantabrische Zee en ten westen van het Iberisch Schiereiland, tong in de Golf van Biskaje, tong in het westelijk Kanaal, haring in het gebied ten westen van Schotland en kabeljauw in het Kattegat, de Noordzee, het gebied ten westen van Schotland en de Ierse Zee. Vis uit deze en andere demersale bestanden wordt geoogst in het kader van gemengde visserij. Daarom dient één meerjarenplan te worden vastgesteld waarin rekening wordt gehouden met zulke technische interacties.

Een dergelijk meerjarenplan dient van toepassing te zijn op de demersale bestanden en de desbetreffende visserijen in de westelijke wateren, die bestaan uit de noordwestelijke wateren en de zuidwestelijke wateren. Het gaat daarbij om rondvis-, platvis- en kraakbeenvissoorten en langoustines (Nephrops norvegicus) die op of in de nabijheid van de bodem van de waterkolom leven.

Sommige demersale bestanden worden zowel in de westelijke wateren als in daaraan grenzende wateren geëxploiteerd. Daarom dient de werkingssfeer van de bepalingen in het plan die betrekking hebben op streefdoelen en vrijwaringsmaatregelen voor bestanden die voornamelijk in de westelijke wateren worden geëxploiteerd, te worden uitgebreid tot de betrokken gebieden buiten de westelijke wateren. Bovendien dienen voor bestanden die ook aanwezig zijn in de westelijke wateren, maar die voornamelijk buiten de westelijke wateren worden geëxploiteerd, de streefdoelen en vrijwaringsmaatregelen te worden vastgesteld in meerjarenplannen voor de gebieden buiten de westelijke wateren waar die bestanden voornamelijk worden geëxploiteerd, waarbij de werkingssfeer van die meerjarenplannen dient te worden uitgebreid tot de westelijke wateren.

De geografische werkingssfeer van het plan dient gebaseerd te zijn op de geografische spreiding van de bestanden, zoals opgenomen in het meest recente wetenschappelijke advies van met name de ICES of van een soortgelijke onafhankelijke wetenschappelijke instantie die is erkend op het niveau van de Unie of op internationaal niveau. Het is mogelijk dat de geografische spreiding van de bestanden zoals opgenomen in het plan in de toekomst zal moeten worden gewijzigd ten gevolge van betere wetenschappelijke informatie of van migratie van bestanden. Daarom moet aan de Commissie de bevoegdheid worden overgedragen om gedelegeerde handelingen vast te stellen tot aanpassing van de geografische spreiding van de bestanden als opgenomen in het plan, indien uit het wetenschappelijk advies van met name de ICES of van een soortgelijke onafhankelijke wetenschappelijke instantie die is erkend op het niveau van de Unie of op internationaal niveau, blijkt dat de geografische verdeling van de betrokken bestanden is gewijzigd.

Indien bestanden van gemeenschappelijk belang ook worden geëxploiteerd door derde landen, moet de Unie overleg plegen met die derde landen teneinde ervoor te zorgen dat die bestanden op duurzame wijze worden beheerd, in overeenstemming met de doelstellingen van Verordening (EU) nr. 1380/2013, met name artikel 2, lid 2, daarvan, en van deze verordening. Bij gebreke van een formeel akkoord dient de Unie alles in het werk te stellen om tot gemeenschappelijke regelingen voor het bevissen van deze bestanden te komen teneinde duurzaam beheer mogelijk te maken en gelijke voorwaarden voor de marktdeelnemers van de Unie te bevorderen.

Het plan dient erop gericht te zijn bij te dragen tot het verwezenlijken van de doelstellingen van het GVB, en met name het bereiken en behouden van de MDO voor de doelbestanden, de uitvoering van de aanlandingsverplichting voor demersale bestanden waarvoor vangstbeperkingen gelden en het bevorderen van een redelijke levensstandaard voor degenen die van visserijactiviteiten afhankelijk zijn, met aandacht voor de kustvisserij en de sociaaleconomische aspecten. Ook dient het plan een ecosysteemgerichte benadering van het visserijbeheer toe te passen om ervoor te zorgen dat de negatieve gevolgen van visserijactiviteiten voor het mariene ecosysteem tot een minimum worden beperkt. Het dient in overeenstemming te zijn met de milieuwetgeving van de Unie, met name met de doelstelling om uiterlijk in 2020 een goede milieutoestand te bereiken (overeenkomstig Richtlijn 2008/56/EG) en de doelstellingen van Richtlijn 2009/147/EG van het Europees Parlement en de Raad (10) en Richtlijn 92/43/EEG van de Raad (11). In dit plan dienen ook nadere bepalingen te worden opgenomen ter uitvoering van de aanlandingsverplichting in de Uniewateren van de westelijke wateren voor alle bestanden van soorten waarvoor de aanlandingsverplichting krachtens artikel 15 van Verordening (EU) nr. 1380/2013 van toepassing is.

Krachtens artikel 16, lid 4, van Verordening (EU) nr. 1380/2013 dienen de vangstmogelijkheden te worden vastgesteld overeenkomstig de in artikel 2, lid 2, van die verordening bepaalde doelstellingen en in overeenstemming te zijn met de in de meerjarenplannen bepaalde streefdoelen, tijdschema's en marges.

Het streefdoel voor de visserijsterfte (F) dat in overeenstemming is met de doelstelling om de MDO te bereiken en te behouden, dient te worden vastgesteld in de vorm van een bandbreedte van waarden die in overeenstemming zijn met het bereiken van de MDO (FMDO). Deze op het beste beschikbare wetenschappelijke advies gebaseerde bandbreedtes zijn noodzakelijk om op flexibele wijze te kunnen inspelen op ontwikkelingen in het wetenschappelijk advies, bij te dragen tot de uitvoering van de aanlandingsverplichting en rekening te houden met de kenmerken van gemengde visserij. De FMDO-bandbreedtes dienen te worden berekend door in het bijzonder de ICES, specifiek in het kader van de periodieke vangstadviezen, of door een soortgelijke onafhankelijke wetenschappelijke instantie die is erkend op het niveau van de Unie of op internationaal niveau. De bandbreedtes dienen op basis van het plan zo te worden bepaald dat bij toepassing ervan de langetermijnopbrengst ten hoogste 5 % lager is dan de MDO. De bovengrens van de bandbreedte moet geplafonneerd zijn, zodat de waarschijnlijkheid dat het bestand onder Blim terechtkomt, niet meer dan 5 % bedraagt. Deze bovengrens moet ook overeenkomen met de „adviesregel” van de ICES, die inhoudt dat wanneer de toestand op het gebied van paaibiomassa of abundantie slecht is, F moet worden verminderd tot een waarde die niet hoger is dan een bovengrens gelijk aan de FMDO-puntwaarde vermenigvuldigd met de paaibiomassa of de abundantie in het TAC-jaar (TAC = totaal toegestane vangsten), gedeeld door MDO Btrigger. De ICES hanteert deze overwegingen en deze adviesregel wanneer hij wetenschappelijk advies verstrekt over visserijsterfte en vangstopties.

Met het oog op de vaststelling van de vangstmogelijkheden dient er een bovendrempel te komen voor FMDO-bandbreedtes bij normaal gebruik en, mits het betrokken bestand als in goede staat verkerend wordt beschouwd, een bovengrens voor bepaalde gevallen. Het moet mogelijk zijn om de vangstmogelijkheden alleen op de bovengrens vast te stellen indien dat op grond van wetenschappelijk advies of bewijs noodzakelijk is voor de verwezenlijking van de doelstellingen van deze verordening in het geval van gemengde visserij, of indien dat noodzakelijk is om schade aan een bestand als gevolg van wisselwerkingen binnen of tussen soorten te voorkomen of om de jaarlijkse schommelingen op het gebied van de vangstmogelijkheden te beperken.

Een bevoegde adviesraad moet de Commissie een beheersaanpak kunnen aanbevelen die erop gericht is de jaarlijkse schommelingen van de vangstmogelijkheden voor een bepaald in deze verordening opgenomen bestand te beperken. De Raad moet met dergelijke aanbevelingen rekening kunnen houden bij de vaststelling van de vangstmogelijkheden, op voorwaarde dat deze vangstmogelijkheden in overeenstemming zijn met de streefdoelen en vrijwaringsmaatregelen in het kader van het plan.

Voor bestanden waarvoor streefdoelen in verband met de MDO beschikbaar zijn en met het oog op de toepassing van vrijwaringsmaatregelen dienen instandhoudingsreferentiepunten te worden vastgesteld die in het geval van visbestanden worden uitgedrukt als triggerniveaus voor de paaibiomassa, en in het geval van langoustines als triggerniveaus voor de abundantie.

Wanneer de bestandsomvang tot onder die niveaus daalt, dient te worden voorzien in passende vrijwaringsmaatregelen. Vrijwaringsmaatregelen dienen onder meer in te houden dat de vangstmogelijkheden worden gereduceerd en dat er specifieke instandhoudingsmaatregelen worden genomen wanneer luidens wetenschappelijk advies herstelmaatregelen vereist zijn. Deze maatregelen dienen te worden aangevuld met alle andere passende maatregelen, zoals maatregelen van de Commissie overeenkomstig artikel 12 van Verordening (EU) nr. 1380/2013 of maatregelen van de lidstaten overeenkomstig artikel 13 van die verordening.

De TAC-hoeveelheden voor langoustine in vier specifieke beheersgebieden moeten kunnen worden vastgesteld als de som van de vangstbeperkingen voor elke functionele eenheid en voor de statistische rechthoeken buiten de functionele eenheden in elk beheersgebied. Dit mag het vaststellen van maatregelen ter bescherming van specifieke functionele eenheden evenwel niet uitsluiten.

Om de regionale aanpak te kunnen toepassen op de instandhouding en de duurzame exploitatie van de biologische rijkdommen van de zee, dient het mogelijk te zijn om technische maatregelen te nemen voor alle bestanden in de westelijke wateren.

De regeling ter beperking van de visserijinspanning voor tong in het westelijk Kanaal is een efficiënt beheersinstrument gebleken als aanvulling op de vaststelling van de vangstmogelijkheden. Een dergelijke beperking van de visserijinspanning moet daarom in het kader van het plan worden gehandhaafd.

Wanneer de visserijsterfte als gevolg van de recreatievisserij een significante impact heeft op een bestand dat beheerd wordt op basis van de MDO, moet de Raad niet-discriminerende beperkingen kunnen vaststellen voor recreatievissers. De Raad dient bij de vaststelling van dergelijke beperkingen te verwijzen naar transparante en objectieve criteria. In voorkomend geval moeten de lidstaten de nodige proportionele maatregelen nemen voor het monitoren en verzamelen van gegevens met het oog op een betrouwbare schatting van de werkelijke niveaus van recreatieve vangsten.

Met het oog op de naleving van de in artikel 15, lid 1, van Verordening (EU) nr. 1380/2013 neergelegde aanlandingsverplichting dient het plan te voorzien in aanvullende beheersmaatregelen, die nader dienen te worden uitgewerkt overeenkomstig artikel 18 van deze verordening.

Voor de indiening van gemeenschappelijke aanbevelingen van lidstaten met een rechtstreeks belang bij het beheer dient een termijn te worden vastgesteld, zoals voorgeschreven bij Verordening (EU) nr. 1380/2013.

Overeenkomstig artikel 10, lid 3, van Verordening (EU) nr. 1380/2013 dienen bepalingen te worden vastgesteld inzake de periodieke beoordeling door de Commissie, op basis van wetenschappelijk advies, van de toereikendheid en doeltreffendheid van de toepassing van deze verordening. Het plan dient uiterlijk op 27 maart 2024 en vervolgens om de vijf jaar te worden geëvalueerd. Een dergelijke periode biedt voldoende ruimte om de aanlandingsverplichting volledig uit te voeren, om geregionaliseerde maatregelen vast te stellen en uit te voeren en om zicht te krijgen op de gevolgen voor de bestanden en de visserij. Een kortere periode zou bovendien onwerkbaar zijn voor de wetenschappelijke instanties.

Met het oog op een tijdige en evenredige aanpassing aan de technische en wetenschappelijke vooruitgang, om flexibiliteit te waarborgen en om de ontwikkeling van bepaalde maatregelen mogelijk te maken, moet aan de Commissie de bevoegdheid worden overgedragen om overeenkomstig artikel 290 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie tot wijziging van of in aanvulling op deze verordening handelingen vast te stellen met betrekking tot aanpassingen inzake de bestanden die onder deze verordening vallen na wijzigingen van de geografische spreiding van de bestanden, herstelmaatregelen, de uitvoering van de aanlandingsverplichting en beperkingen wat de totale capaciteit van de vloten van de betrokken lidstaten betreft. Het is van bijzonder belang dat de Commissie bij haar voorbereidende werkzaamheden tot passende raadplegingen overgaat, onder meer op deskundigenniveau, en dat die raadplegingen gebeuren in overeenstemming met de beginselen die zijn vastgelegd in het Interinstitutioneel Akkoord van 13 april 2016 over beter wetgeven (12). Met name om te zorgen voor gelijke deelname aan de voorbereiding van gedelegeerde handelingen ontvangen het Europees Parlement en de Raad alle documenten op hetzelfde tijdstip als de deskundigen van de lidstaten, en hebben hun deskundigen systematisch toegang tot de vergaderingen van de deskundigengroepen van de Commissie die zich bezighouden met de voorbereiding van de gedelegeerde handelingen.

Met het oog op rechtszekerheid behoort te worden verduidelijkt dat maatregelen voor tijdelijke stopzetting die zijn vastgesteld om de doelstellingen van het plan te verwezenlijken, kunnen worden geacht in aanmerking te komen voor steun krachtens Verordening (EU) nr. 508/2014 van het Europees Parlement en de Raad (13).

Het gebruik van dynamische verwijzingen naar FMDO-bandbreedtes en naar instandhoudingsreferentiepunten garandeert dat die parameters, die van essentieel belang zijn voor de vaststelling van de vangstmogelijkheden, actueel blijven en dat de Raad zich steeds kan baseren op de beste beschikbare wetenschappelijke adviezen. Voorts dient de benadering die bestaat uit dynamische verwijzingen naar de beste beschikbare wetenschappelijke adviezen te worden gevolgd voor het beheer van de bestanden in de Oostzee. Ook moet worden gespecificeerd dat de aanlandingsverplichting niet van toepassing is op de recreatievisserij in de gebieden die onder het meerjarenplan voor de visserij in de Oostzee vallen. Verordening (EU) 2016/1139 van het Europees Parlement en de Raad (14) dient derhalve te worden gewijzigd.

De minimuminstandhoudingsreferentiegrootte voor langoustine in het Skagerrak en het Kattegat moet worden herzien. Ook moet worden gespecificeerd dat de aanlandingsverplichting niet van toepassing is op de recreatievisserij in de gebieden die onder het meerjarenplan voor de visserij in de Noordzee vallen. Verordening (EU) 2018/973 van het Europees Parlement en de Raad (15) dient derhalve worden te gewijzigd.

Verordeningen (EG) nr. 811/2004, (EG) nr. 2166/2005, (EG) nr. 388/2006, (EG) nr. 509/2007 en (EG) nr. 1300/2008 dienen te worden ingetrokken.

Voordat de laatste hand werd gelegd aan het plan, waren de verwachte economische en sociale effecten ervan naar behoren geëvalueerd overeenkomstig artikel 9, lid 4, van Verordening (EU) nr. 1380/2013,

zwarte haarstaartvis (Aphanopus carbo) in de ICES-deelgebieden 1, 2, 4, 6-8, 10 en 14, en in de sectoren 3a, 5a, 5b, 9a, en 12b;

rondneusgrenadier (Coryphaenoides rupestris) in de ICES-deelgebieden 6 en 7 en sector 5b;

zeebaars (Dicentrarchus labrax) in de ICES-sectoren 4b, 4c, 7a, 7d-h, 8a en 8b;

zeebaars (Dicentrarchus labrax) in de ICES-sectoren 6a, 7b en 7j;

zeebaars (Dicentrarchus labrax) in de ICES-sectoren 8c en 9a;

kabeljauw (Gadus morhua) in ICES-sector 7a;

kabeljauw (Gadus morhua) in de ICES-sectoren 7e-k;

scharretongen (Lepidorhombus spp.) in de ICES-sectoren 4a en 6a;

scharretongen (Lepidorhombus spp.) in ICES-sector 6b;

scharretongen (Lepidorhombus spp.) in de ICES-sectoren 7b-k, 8a, 8b, en 8d;

scharretongen (Lepidorhombus spp.) in de ICES-sectoren 8c en 9a;

zeeduivels (Lophiidae) in de ICES-sectoren 7b-k, 8a, 8b, en 8d;

zeeduivels (Lophiidae) in de ICES-sectoren 8c en 9a;

schelvis (Melanogrammus aeglefinus) in ICES-sector 6b;

schelvis (Melanogrammus aeglefinus) in ICES-sector 7a;

schelvis (Melanogrammus aeglefinus) in de ICES-sectoren 7b-k;

wijting (Merlangius merlangus) in de ICES-sectoren 7b, 7c en 7e-k;

wijting (Merlangius merlangus) in ICES-deelgebied 8 en ICES-sector 9a;

heek (Merluccius merluccius) in de ICES-deelgebieden 4, 6 en 7 en de ICES-sectoren 3a, 8a, 8b en 8d;

heek (Merluccius merluccius) in de ICES-sectoren 8c en 9a;

blauwe leng (Molva dypterygia) in de ICES-deelgebieden 6 en 7 en ICES-sector 5b;

langoustines (Nephrops norvegicus) per functionele eenheid (FU) in ICES-deelgebied 6 en ICES-sector 5b:

langoustines (Nephrops norvegicus) per functionele eenheid in ICES-deelgebied 7:

langoustines (Nephrops norvegicus) per functionele eenheid in de ICES-sectoren 8a, 8b, 8d en 8e:

langoustines (Nephrops norvegicus) per functionele eenheid in de ICES-deelgebieden 9 en 10 en Cecaf-zone 34.1.1:

zeebrasem (Pagellus bogaraveo) in ICES-deelgebied 9;

schol (Pleuronectes platessa) in ICES-sector 7d;

schol (Pleuronectes platessa) in ICES-sector 7e;

witte koolvis (Pollachius pollachius) in ICES-deelgebieden 6 en 7;

tong (Solea solea) in ICES-deelgebieden 5, 12 en 14, en in ICES-sector 6b;

tong (Solea solea) in ICES-sector 7d;

tong (Solea solea) in ICES-sector 7e;

tong (Solea solea) in de ICES-sectoren 7f en 7 g;

tong (Solea solea) in de ICES-sectoren 7h, 7j en 7k;

tong (Solea solea) in de ICES-sectoren 8a en 8b;

tong (Solea solea) in de ICES-sectoren 8c en 9a.

ervoor te zorgen dat wordt voldaan aan de in beschrijvend element 3 van bijlage I bij Richtlijn 2008/56/EG beschreven voorwaarden;

bij te dragen tot de vervulling van andere relevante beschrijvende elementen in bijlage I bij Richtlijn 2008/56/EG, in verhouding tot de rol die visserijen voor de vervulling ervan spelen, en

bij te dragen tot de verwezenlijking van de doelstellingen van de artikelen 4 en 5 van Richtlijn 2009/147/EG en de artikelen 6 en 12 van Richtlijn 92/43/EEG, met name om de negatieve gevolgen van visserijactiviteiten voor kwetsbare habitats en beschermde soorten tot een minimum te beperken.

indien dat op grond van wetenschappelijk advies of bewijs noodzakelijk is voor de verwezenlijking van de doelstellingen van artikel 3 in het geval van gemengde visserij;

indien dat op grond van wetenschappelijk advies of bewijs noodzakelijk is om ernstige schade aan een bestand als gevolg van wisselwerkingen binnen of tussen soorten te beperken, of

om schommelingen in de vangstmogelijkheden tussen opeenvolgende jaren tot ten hoogste 20 % te beperken.

MDO Btrigger voor de in artikel 1, lid 1, bedoelde bestanden;

Blim voor de in artikel 1, lid 1, bedoelde bestanden.

noodmaatregelen overeenkomstig de artikelen 12 en 13 van Verordening (EU) nr. 1380/2013;

maatregelen krachtens artikel 9 van de onderhavige verordening.

de specificatie van kenmerken van vistuig en voorschriften betreffende het gebruik ervan, om te zorgen voor selectiviteit of deze te verbeteren, ongewenste vangsten te verminderen of de negatieve impact op het ecosysteem tot een minimum te beperken;

de specificatie van aanpassingen van of aanvullende hulpmiddelen voor vistuig, om de selectiviteit te behouden of te verbeteren, ongewenste vangsten te verminderen of de negatieve impact op het ecosysteem tot een minimum te beperken;

de beperking van of het verbod op het gebruik van bepaald vistuig en visserijactiviteiten in bepaalde gebieden of perioden, om paaiende vis, vis die kleiner is dan de minimuminstandhoudingsreferentiegrootte of niet-doelvissoorten te beschermen of de negatieve impact op het ecosysteem tot een minimum te beperken, en

de vaststelling van minimuminstandhoudingsreferentiegrootten voor de bestanden waarop deze verordening van toepassing is, om de bescherming van jonge exemplaren van mariene organismen te waarborgen.

Artikel 2 wordt vervangen door:

„Artikel 2

Definities

Voor de toepassing van deze verordening gelden de definities die zijn vastgesteld in artikel 4 van Verordening (EU) nr. 1380/2013, artikel 4 van Verordening (EG) nr. 1224/2009 en artikel 2 van Verordening (EG) nr. 2187/2005. Daarnaast wordt verstaan onder:

• 1. 

  „pelagische bestanden”: de in artikel 1, lid 1, onder c) tot en met h), van deze verordening bedoelde bestanden of een combinatie van daar bedoelde bestanden;

• 2. 

  „FMDO-bandbreedte”: een bandbreedte van waarden zoals opgenomen in het beste beschikbare wetenschappelijke advies, met name van de ICES of van een soortgelijke onafhankelijke wetenschappelijke instantie die is erkend op het niveau van de Unie of op internationaal niveau, waarbinnen alle niveaus van visserijsterfte een maximale duurzame opbrengst (MDO) op lange termijn opleveren bij een bepaald visserijpatroon en onder de actuele gemiddelde milieuomstandigheden, zonder beduidende nadelige gevolgen te hebben voor het reproductieproces voor het betrokken bestand. De bandbreedte is zo bepaald dat bij de toepassing ervan de langetermijnopbrengst ten hoogste 5 % lager is dan de MDO. De bandbreedte is geplafonneerd, zodat de waarschijnlijkheid dat het bestand onder het grensreferentiepunt voor paaibiomassa (Blim) belandt, niet meer dan 5 % bedraagt;

• 3. 

  „MDO Flower”: de laagste waarde binnen de FMDO-bandbreedte;

• 4. 

  „MDO Fupper”: de hoogste waarde binnen de FMDO-bandbreedte;

• 5. 

  „FMDO-puntwaarde”: de waarde van de geraamde visserijsterfte die bij een bepaald visserijpatroon en onder de actuele gemiddelde milieuomstandigheden de MDO op lange termijn oplevert;

• 6. 

  „lagere FMDO-bandbreedte”: een bandbreedte die de waarden van MDO Flower tot de FMDO-puntwaarde omvat;

• 7. 

  „hogere FMDO-bandbreedte”: een bandbreedte die de waarden van de FMDO-puntwaarde tot MDO Fupper omvat;

• 8. 

  „Blim”: het referentiepunt voor de paaibiomassa van een bestand, als weergegeven in het beste beschikbare wetenschappelijke advies, met name van de ICES of van een soortgelijke onafhankelijke wetenschappelijke instantie die is erkend op het niveau van de Unie of op internationaal niveau, waaronder er sprake kan zijn van een verminderde reproductiecapaciteit;

• 9. 

  „MDO Btrigger”: het referentiepunt voor paaibiomassa, als weergegeven in het beste beschikbare wetenschappelijke advies, met name van de ICES of van een soortgelijke onafhankelijke wetenschappelijke instantie die is erkend op het niveau van de Unie of op internationaal niveau, waaronder specifieke en passende beheersmaatregelen moeten worden genomen om ervoor te zorgen dat de exploitatieniveaus in combinatie met natuurlijke variaties de bestanden herstellen boven een niveau dat op de lange termijn de MDO kan opleveren;

• 10. 

  „betrokken lidstaten”: lidstaten met een rechtstreeks belang bij het beheer, namelijk Denemarken, Duitsland, Estland, Letland, Litouwen, Polen, Finland en Zweden.”.

Artikel 4 wordt vervangen door:

„Artikel 4

Streefdoelen

• 1. 

  Het streefdoel voor visserijsterfte binnen de FMDO-bandbreedtes zoals gedefinieerd in artikel 2, wordt voor de in artikel 1, lid 1, genoemde bestanden zo spoedig mogelijk en, geleidelijk toenemend, uiterlijk in 2020 bereikt en wordt van dan af in overeenstemming met dit artikel gehandhaafd binnen de FMDO-bandbreedtes.

• 2. 

  Met name de ICES of een soortgelijke onafhankelijke wetenschappelijke instantie die is erkend op het niveau van de Unie of op internationaal niveau wordt verzocht de FMDO-bandbreedtes op basis van het plan te verstrekken.

• 3. 

  Wanneer de Raad overeenkomstig artikel 16, lid 4, van Verordening (EU) nr. 1380/2013 de vangstmogelijkheden voor een bestand vaststelt, stelt hij die mogelijkheid vast binnen de lagere FMDO-bandbreedte die op dat moment beschikbaar is voor dat bestand.

• 4. 

  Niettegenstaande de leden 1 en 3 kunnen de vangstmogelijkheden worden vastgesteld op een niveau dat lager ligt dan de FMDO-bandbreedte.

• 5. 

  Niettegenstaande de leden 3 en 4 kunnen de vangstmogelijkheden voor een in artikel 1, lid 1, genoemd bestand worden vastgesteld binnen de hogere FMDO-bandbreedte die op dat moment beschikbaar is voor dat bestand, mits dat bestand zich boven MDO Btrigger bevindt:

• 6. 

  De vangstmogelijkheden worden in elk geval zodanig vastgesteld dat de waarschijnlijkheid dat de paaibiomassa onder de Blim belandt, minder dan 5 % bedraagt.”.

In hoofdstuk III wordt na artikel 4 het volgende artikel ingevoegd:

„Artikel 4 bis

Instandhoudingsreferentiepunten

Op basis van dit plan worden bij met name de ICES of een soortgelijke onafhankelijke wetenschappelijke instantie die is erkend op het niveau van de Unie of op internationaal niveau, de volgende instandhoudingsreferentiepunten aangevraagd om de volledige reproductiecapaciteit van de in artikel 1, lid 1, bedoelde bestanden niet aan te tasten:

Artikel 5 wordt vervangen door:

„Artikel 5

Vrijwaringsmaatregelen

• 1. 

  Wanneer uit wetenschappelijk advies blijkt dat de paaibiomassa van een van de in artikel 1, lid 1, bedoelde bestanden voor een bepaald jaar lager is dan MDO Btrigger, worden alle passende herstelmaatregelen genomen om te waarborgen dat het betrokken bestand snel terugkeert boven het niveau dat de MDO kan opleveren. In het bijzonder worden de vangstmogelijkheden, niettegenstaande artikel 4, lid 3, vastgesteld op een niveau dat overeenkomt met een visserijsterfte die is teruggebracht tot een waarde onder de hogere FMDO-bandbreedte, rekening houdend met de afname van de biomassa.

• 2. 

  Wanneer uit wetenschappelijk advies blijkt dat de paaibiomassa van een van de in artikel 1, lid 1, bedoelde bestanden lager is dan Blim, worden aanvullende herstelmaatregelen genomen om te waarborgen dat het betrokken bestand snel terugkeert boven het niveau dat de MDO kan opleveren. In het bijzonder kunnen die herstelmaatregelen, niettegenstaande artikel 4, lid 3, inhouden dat de gerichte visserij op het bestand wordt opgeschort en de vangstmogelijkheden op passende wijze worden verlaagd.

• 3. 

  De in dit artikel bedoelde herstelmaatregelen kunnen onder meer bestaan in:

• 4. 

  Bij de keuze van de in dit artikel bedoelde maatregelen wordt rekening gehouden met de aard, de ernst, de duur en de herhaling van de situatie waarin de paaibiomassa zich onder de in artikel 4 bis bedoelde niveaus bevindt.”.

Aan artikel 7 wordt het volgende lid toegevoegd:

„3.   De in artikel 15, lid 1, van Verordening (EU) nr. 1380/2013 neergelegde aanlandingsverplichting is niet van toepassing op de recreatievisserij, met inbegrip van de gevallen waar de Raad beperkingen vaststelt voor recreatievissers.”.

De bijlagen I en II worden geschrapt.

Aan artikel 9 wordt het volgende lid toegevoegd:

„3.   In afwijking van bijlage XII bij Verordening (EG) nr. 850/98 wordt de minimuminstandhoudingsreferentiegrootte voor langoustines (Nephrops norvegicus) in sector 3a vastgesteld op 105 mm.

Dit lid is van toepassing tot de datum waarop bijlage XII bij Verordening (EG) nr. 850/98 niet langer van toepassing is.”.

Artikel 11 wordt vervangen door:

„Artikel 11

Bepalingen in verband met de aanlandingsverplichting in de Uniewateren in de Noordzee

• 1. 

  De Commissie is bevoegd om voor alle bestanden van soorten in de Noordzee waarop krachtens artikel 15, lid 1, van Verordening (EU) nr. 1380/2013 de aanlandingsverplichting van toepassing is, overeenkomstig artikel 16 van deze verordening en artikel 18 van Verordening (EU) nr. 1380/2013 gedelegeerde handelingen vast te stellen om deze verordening aan te vullen door overeenkomstig artikel 15, lid 5, onder a) tot en met e), van Verordening (EU) nr. 1380/2013 nadere bepalingen vast te leggen ter uitvoering van deze verplichting.

• 2. 

  De in artikel 15, lid 1, van Verordening (EU) nr. 1380/2013 neergelegde aanlandingsverplichting is niet van toepassing op de recreatievisserij, met inbegrip van de gevallen waar de Raad beperkingen voor de recreatievisserij vaststelt uit hoofde van artikel 10, lid 4, van deze verordening.”.

Verordening (EG) nr. 811/2004,

Verordening (EG) nr. 2166/2005,

Verordening (EG) nr. 388/2006,

Verordening (EG) nr. 509/2007,

Verordening (EG) nr. 1300/2008.