Gedelegeerde verordening 2016/778 - Aanvulling van Richtlijn 2014/59/EU voor wat betreft de omstandigheden en voorwaarden waaronder de betaling van buitengewone achteraf te betalen bijdragen geheel of gedeeltelijk kan worden opgeschort, en inzake de criteria voor de vaststelling van de activiteiten, diensten en bedrijfsactiviteiten ten aanzien van kritieke functies alsook inzake de criteria voor de vaststelling van de bedrijfsonderdelen en daarmee samenhangende diensten ten aanzien van kernbedrijfsonderdelen - Hoofdinhoud

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 131/41

De opschorting van de betaling van buitengewone achteraf te betalen bijdragen als bedoeld in artikel 104 van Richtlijn 2014/59/EU, dient door de afwikkelingsautoriteit op verzoek van een instelling te worden verleend ten einde de beoordeling door die afwikkelingsautoriteit van de vraag of die instelling voldoet aan de voorwaarden voor de opschorting van de betaling als bedoeld in artikel 104, lid 3, van Richtlijn 2014/59/EU, te vergemakkelijken. De betrokken instelling moet alle informatie verstrekken die de afwikkelingsautoriteit nodig acht om deze beoordeling te verrichten. De afwikkelingsautoriteit dient rekening te houden met alle informatie waarover de betrokken nationale bevoegde autoriteiten beschikken om duplicatie van kennisgevingsvereisten te voorkomen.

Bij de beoordeling van de gevolgen van de betaling van buitengewone achteraf te betalen bijdragen voor de solvabiliteit of de liquiditeitspositie van de instelling moet de afwikkelingsautoriteit het effect van de betaling op de vermogens- en liquiditeitspositie van de instelling analyseren. In het kader van deze analyse moet zij uitgaan van een verlies op de balans van de instelling dat gelijk is aan het te betalen bedrag op het tijdstip waarop dit verschuldigd is, en een projectie maken van de kapitaalratio's van de instelling na dit verlies gedurende een passende termijn. Bovendien moet zij een uitstroom van vermogen veronderstellen die gelijk is aan het te betalen bedrag op het tijdstip waarop dit verschuldigd is en moet zij het liquiditeitsrisico beoordelen.

Het is in het kader van herstel- en afwikkelingsplannen onontbeerlijk dat instellingen en afwikkelingsautoriteiten in staat zijn de kritieke functies van instellingen en groepen te identificeren en de continuïteit van die kritieke functies te waarborgen.

De continuïteit van de kritieke functies van de instelling in afwikkeling vormt een van de belangrijkste doelstellingen van de afwikkeling; de continuïteit van deze functies moet de financiële stabiliteit en de reële economie beschermen en speelt derhalve een cruciale rol in het planningsproces betreffende herstel en afwikkeling. Kritieke functies kunnen het aantrekken van deposito's, kredietverlening en -diensten, betalingen, clearing, bewaarnemings- en afwikkelingsdiensten, activiteiten op wholesalefinancieringsmarkten en kapitaalmarkt- en beleggingsactiviteiten omvatten.

De kritieke functies van een instelling of groep worden in haar herstelplan vermeld. Het herstelplan moet door de afwikkelingsautoriteit worden beoordeeld en de basis vormen voor het afwikkelingsplan. De afwikkelingsautoriteit dient bij de opstelling van het afwikkelingsplan een eigen beoordeling van de kritieke functies te verrichten en aan te geven op welke wijze deze kritieke functies en de kernbedrijfsonderdelen juridisch en economisch kunnen worden gescheiden van de overige functies, zodat in geval van faillissement van de instelling de continuïteit wordt gewaarborgd.

Bij de beoordeling van de afwikkelbaarheid van een instelling moeten de afwikkelingsautoriteiten zich afvragen of de gekozen strategie de continuïteit van de kritieke functies waarborgt, en of het vermogen om belemmeringen voor de afwikkelbaarheid aan te pakken of weg te nemen met kritieke functies samenhangt. Evenzo zouden, in een bail-in-scenario, passiva van het toepassingsgebied van de bail-in kunnen worden uitgesloten indien dat een strikt noodzakelijke en evenredige maatregel vormt om de continuïteit van de kritieke functies te waarborgen. Kritieke functies kunnen ook van belang zijn wanneer het instrument van de overbruggingsinstelling wordt toegepast, omdat een dergelijke instelling kritieke functies in stand moet houden.

De identificatie van de kritieke functies dient in twee stappen te geschieden: in de eerste plaats verrichten de instellingen een zelfbeoordeling wanneer zij hun herstelplannen opstellen, en ten tweede onderwerpen de afwikkelingsautoriteiten de herstelplannen van de individuele instellingen aan een grondige evaluatie om de consistentie en de samenhang van de door de banken toegepaste methoden te waarborgen. Aangezien de afwikkelingsautoriteiten een totaaloverzicht hebben van de functies die van wezenlijk belang zijn voor de handhaving van de algehele financiële stabiliteit, dienen zij uiteindelijk kritieke functies als zodanig aan te merken met het oog op de planning en uitvoering van de afwikkeling.

Als kritieke diensten moeten worden beschouwd de onderliggende transacties, activiteiten en diensten die worden verricht voor één (specifieke diensten) of meer bedrijfsonderdelen of rechtspersonen (gedeelde dienstverlening) binnen de groep die nodig zijn om één of meer kritieke functies te kunnen verrichten. Kritieke diensten kunnen worden verricht door één of meer entiteiten (zoals een afzonderlijke rechtspersoon of een interne eenheid) binnen de groep (interne dienst) of worden uitbesteed aan een externe dienstverlener (externe dienst). Een dienst moet als kritieke dienst worden beschouwd wanneer de verstoring ervan de verrichting van kritieke functies ernstig kan belemmeren of volledig kan verhinderen omdat zij onlosmakelijk verbonden zijn met de kritieke functies die de instelling ten behoeve van derden verricht. De identificatie van een kritieke dienst vindt plaats na de identificatie van een kritieke functie.

Instellingen en afwikkelingsautoriteiten moeten ook de kritieke diensten in de herstel- en afwikkelingsplannen identificeren. Indien kritieke diensten aan derden worden uitbesteed, moet de afwikkelingsautoriteit haar beoordeling kunnen beperken tot hetgeen noodzakelijk is om na te gaan of de instelling over een passend bedrijfscontinuïteitsplan beschikt.

Het aanmerken van een dienst als een kritieke dienst moet instellingen in staat stellen de doorlopende beschikbaarheid van dergelijke diensten te waarborgen door deze aan te bieden via entiteiten of eenheden die tegen een faillissement bestand zijn, of door passende regelingen te treffen waarbij deze diensten door een externe dienstverlener worden geleverd.

Het belangrijkste verschil tussen een kritieke functie en een kernbedrijfsonderdeel is gelegen in het effect van de betrokken activiteiten. Terwijl kritieke functies moeten worden beoordeeld op grond van het belang ervan voor de werking van de reële economie en de financiële markten en derhalve voor de financiële stabiliteit als geheel, dienen kernbedrijfsonderdelen te worden beoordeeld aan de hand van het belang ervan voor de instelling zelf, zoals de mate waarin zij een bijdrage leveren aan de inkomsten en de winst van de instelling.

Zoals het herstelplan een gedetailleerde beschrijving dient te bevatten van de procedures voor het bepalen van de waarde en de verkoopbaarheid van de kernbedrijfsonderdelen, bedrijfsactiviteiten en activa van de instelling, moet het afwikkelingsplan een overzicht bevatten van de kritieke bedrijfsactiviteiten en kernbedrijfsonderdelen van de instelling en aangeven op welke wijze de kritieke functies en kernbedrijfsonderdelen juridisch en economisch van de overige functies kunnen worden gescheiden om bij faillissement van de instelling de continuïteit te waarborgen. In geval van afwikkeling kan het, met het oog op de continuïteit van kritieke functies en kernbedrijfsonderdelen, gerechtvaardigd zijn bepaalde passiva van de toepassing van het instrument van bail-in vrij te stellen en die passiva eventueel in een overbruggingsbank onder te brengen.

Hoewel kernbedrijfsonderdelen dikwijls als zodanig worden aangemerkt op grond van hun bijdrage aan de financiële resultaten van de instelling, worden bij een dergelijke benadering wellicht niet alle kernbedrijfsonderdelen volledig in aanmerking genomen omdat een instelling een dienst kan verrichten die niet rechtstreeks winstgevend is (of die zelfs verlieslatend kan zijn), maar die wel een aanzienlijke franchisewaarde oplevert en daarom van belang is voor haar activiteiten als geheel,

de omstandigheden en de voorwaarden waaronder de betaling van buitengewone achteraf te betalen bijdragen geheel of gedeeltelijk kan worden opgeschort overeenkomstig artikel 104, lid 3, van Richtlijn 2014/59/EU;

de criteria voor de vaststelling van de activiteiten, diensten en bedrijfsactiviteiten als bedoeld in artikel 2, lid 1, punt 35 van Richtlijn 2014/59/EU;

de criteria voor de vaststelling van de bedrijfsonderdelen en daarmee samenhangende diensten als bedoeld in artikel 2, lid 1, punt 36 van Richtlijn 2014/59/EU.

niet-naleving, binnen de eerstvolgende zes maanden, van de minimumeigenvermogensvereisten van de instelling als bedoeld in artikel 92 van Verordening (EU) nr. 575/2013 van het Europees Parlement en de Raad (2);

niet-naleving, binnen de eerstvolgende zes maanden, van het liquiditeitsdekkingsvereiste van de instelling als bedoeld in artikel 412, lid 1, van Verordening (EU) nr. 575/2013 en artikel 4 van Gedelegeerde Verordening (EU) 2015/61 (3);

niet-naleving, binnen de eerstvolgende zes maanden, van het specifieke liquiditeitsvereiste van de instelling als bedoeld in artikel 105 van Richtlijn 2013/36/EU van het Europees Parlement en de Raad (4).

de functie wordt verricht door een instelling ten behoeve van derden die niet bij de instelling of groep zijn aangesloten, en

de plotselinge verstoring van de functie zou waarschijnlijk bijzonder negatieve gevolgen hebben voor die derden door besmetting te veroorzaken of door het algemene vertrouwen van de marktdeelnemers te ondermijnen wegens de systeemrelevantie van de functie voor die derden en de systeemrelevantie van de instelling of groep die de functie verricht.

de aard en de reikwijdte van de activiteiten, het wereldwijde, nationale of regionale bereik van de transacties, en het aantal en het volume daarvan; het aantal klanten en tegenpartijen; het aantal klanten voor wie de instelling de enige of de voornaamste bancaire partner is;

de relevantie van de instelling op lokaal, regionaal, nationaal of Europees niveau, naar gelang van de betrokken markt. De relevantie van de instelling kan worden beoordeeld aan de hand van het marktaandeel, de verwevenheid, de complexiteit en de grensoverschrijdende activiteiten;

het soort klanten en belanghebbenden waarop de functie van invloed is, zoals onder meer particuliere klanten, zakelijke klanten, interbancaire klanten, centrale clearinginstellingen en openbare instanties;

de gevolgen van een eventuele verstoring van de functie voor markten, infrastructuur, klanten en openbare diensten. Met name kan bij de beoordeling rekening worden gehouden met de gevolgen voor de liquiditeit van de betrokken markten, de gevolgen en de omvang van een verstoring voor de zakelijke activiteiten van klanten, en de liquiditeitsbehoeften op korte termijn; de merkbaarheid voor tegenpartijen, klanten en het grote publiek; de reactiecapaciteit en -snelheid van de klanten; de relevantie voor de werking van andere markten; de gevolgen voor de liquiditeit, de werking en de structuur van een andere markt; de gevolgen voor andere tegenpartijen die banden hebben met de voornaamste klanten en de onderlinge betrekkingen van de functie met andere diensten.

de structuur van de markt voor deze functie en de beschikbaarheid van alternatieve aanbieders;

de mogelijkheden van andere aanbieders op het gebied van capaciteit, de vereisten om de functie te kunnen verrichten en de potentiële belemmeringen voor toetreding of uitbreiding;

de prikkel voor andere aanbieders om deze activiteiten aan te vatten;

de tijd die de gebruikers van de dienst nodig hebben om over te stappen naar de nieuwe dienstverlener en de kosten van deze overstap, de tijd die andere concurrenten nodig hebben om de functie over te nemen en de vraag of die tijd voldoende is om een aanzienlijke verstoring te voorkomen naar gelang van de aard van de dienst.

de door het kernbedrijfsonderdeel gegenereerde inkomsten als percentage van de totale inkomsten;

de door het kernbedrijfsonderdeel behaalde winst als percentage van de totale winst;

het rendement op kapitaal of activa;

de totale activa, inkomsten en winst;

het klantenbestand, de geografische voetafdruk, het merk en de operationele synergieën van het bedrijfsonderdeel met andere bedrijfsonderdelen van de groep;

de gevolgen van de sluiting van het kernbedrijfsonderdeel voor de kosten en de lonen, indien dat onderdeel een bron van financiering of liquiditeit is;

de groeivooruitzichten van het kernbedrijfsonderdeel;

de aantrekkelijkheid van het bedrijfsonderdeel voor concurrenten als potentiële acquisitie;

het marktpotentieel en de franchisewaarde.